پایگاه های مدیریت بحران

در ﺳﺎلﻫﺎی اﺧیﺮ اﺣﺪاث ﭘﺎیﮕﺎهﻫﺎی ﭘﺸﺘیﺒﺎﻧی ﻣﺪیﺮیﺖ ﺑﺤﺮان در دﺳﺘﻮر کﺎر ﺳﺎزﻣﺎن ﭘیﺸﮕیﺮی و ﻣﺪیﺮیﺖ ﺑﺤﺮان ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ. یکی از ﻣﻮارد ﻗﺎﺑﻞﺗﻮﺟﻪ ﻗﺒﻞ از اﺣﺪاث ایﻦ ﭘﺎیﮕﺎهﻫﺎ، ﺑﺮرﺳی و اﻧﺘﺨﺎب ﻣکﺎن ﺟﻐﺮاﻓیﺎیی ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮای اﺳﺘﻘﺮار ایﻦ ﻧﻮع کﺎرﺑﺮی ها اﺳﺖ. ﻣکﺎﻧیکﻪ در ﺷﺮایﻂ ﺑﺤﺮاﻧی، ﻣﺤﻠی ایﻤﻦ ﺑﺮای ﭘﺎیﮕﺎه ﺑﺎﺷﺪ و ﻫﻤﭽﻨیﻦ در ﺟﻬﺖ کﺎرایی ﻫﺮﭼﻪ ﺑیﺸﺘﺮ ﭘﺎیﮕﺎه ﻣؤﺛﺮ و ﻣﻔیﺪ واﻗﻊ ﺷﻮد. موقعیت جغرافیایی شهرستان بانه که در همسایگی کشور عراق قرار دارد و مسائل مربوط به مخاطرات طبیعی (زمین شناسی، اقلیمی و غیره) و غیرطبیعی (سیاسی - امنیتی) دست به دست هم داده تا اصول پدافند غیرعامل به ویژه مهم ترین بخش آن که مکانیابی مراکز پایگاه های پشتیبانی مدیریت بحران می باشد، در این منطقه مرزی مورد توجه قرار گیرد. از این رو، هدف ﭘﮋوﻫﺶ حاضر ﻣکﺎنیﺎﺑی ﭘﺎیﮕﺎهﻫﺎی ﭘﺸﺘیﺒﺎﻧی ﻣﺪیﺮیﺖ ﺑﺤﺮان در شهرستان بانه است.داده ها با تکیه بر مطالعات کتابخانه ای و بررسی اسناد و توزیع پرسشنامه بین کارشناسان، گردآوری شده است. معیارهای پژوهش نیز به دو دسته ی طبیعی و انسانی (انسان ساخت) دسته بندی شده اند و شامل زیرمعیارهای ارتفاع، شیب، جهت شیب، پوشش گیاهی، لیتولوژی،فاصله از گسل، فاصله از رودخانه، بارش، فاصله از شهر و روستا، راه های ارتباطی، جایگاه های سوخت، مراکز درمانی، مراکز امدادی، مراکز نظامی و انتظامی، فضاهای باز و فاصله از مرز بین المللی با کشور عراق می باشند. برای تجزیه و تحلیل پرسشنامه از روش تحلیل سلسله مراتبی ( AHP ) و برای پردازش داده ها از نرم افزارهای Expert Choice و Arc GIS استفاده شد. ضریب اهمیت هر یک از معیارها نیز در نرم افزار Arc GIS با مدل AHP - FUZZY تجزیه و تحلیل شده و نهایتاً نتایج به صورت مکانی و در قالب نقشه ارائه شد. نتایج پژوهش نشان می دهد، در مکان یابی پایگاه های پشتیبانی مدیریت بحران، معیارهای طبیعی وزن کمتری نسبت به معیارهای انسانی به دست آورده اند. در ضمن، زیرمعیارهای نزدیکی به مراکز درمانی، بیشترین وزن (0.151) و پوشش گیاهی و جهت شیب کمترین وزن (0.016) را به خود اختصاص دادند. از نظر مکان یابی نیز، بیشترین مساحت شهرستان بانه، وضعیت مناسبی را برای استقرار پایگاه های پشتیبانی مدیریت بحران ندارد و مناسب ترین مکان، مناطق میانی شهرستان می باشد.

مقدمه: بافت های تاریخی به علت فرسودگی شدید کالبدی، ناپایداری سازه ای و دسترسی نامناسب به هنگام وقوع حوادث، به یکی از آسیب پذیرترین بافت های شهری به هنگام وقوع بحران تبدیل شده اند و از این رو مکان یابی پایگاه های مدیریت بحران در آنها ضروری به نظر می رسد. در این پژوهش مکان یابی پایگاه های مدیریت بحران در بافت تاریخی شهر شیراز در دستور کار قرار گرفته است. روش: پژوهش کاربردی حاضر توصیفی - تحلیلی است که به منظور مکان یابی پایگاه ها از ترکیب مدل FAHP و GIS و مقایسه زوجی معیارها، تعیین وزن معیارها و تهیه نقشه های لایه های اطلاعاتی استفاده شده است. برای محاسبه نرخ سازگاری در قضاوت ها نیز از روش گوگوس و بوچر استفاده شده است. یافته ها: معیارهای چهارگانه مطلوبیت کالبدی (دانه بندی، پایداری، کاربری)، دسترسی پذیری (نزدیکی، کریدوری، جاذبه، بینابینی و دسترسی)، همجواری با کاربری های سازگار (فضای سبز، مراکز درمانی، مراکز انتظامی، آتش نشانی) و عدم همجواری با کاربری های ناسازگار (تأسیسات خطرزا، ساختمان های بلند مرتبه) به عنوان عوامل مؤثر در مکان یابی پایگاه های مدیریت بحران شناخته شدند. معیارهای مطلوبیت کالبدی وعدم همجواری با کاربری های ناسازگار با وزن 356/0 و پس از آنها معیارهای دسترسی پذیری با وزن 195/0 و همجواری با کاربری های سازگار با وزن 114/0 بیشترین اهمیت را در مکان یابی پایگاه های مدیریت بحران به خود اختصاص داده اند. نتیجه گیری: با توجه به فقدان دسترسی مطلوب، مناسب است معیار دسترسی پذیری برای مکان یابی پایگاه های مدیریت بحران در بافت تاریخی در نظر گرفته شود. با هم پوشانی نقشه های لایه های اطلاعاتی، دو گزینه کتابخانه حرم حضرت شاهچراغ و باغ موزه پارس به عنوان مکان استقرار پایگاه های مدیریت بحران در بافت تاریخی شهر شیراز معرفی شدند