کارکنان کلانتری و پاسگاه

زمینه و هدف : مسئولیت پذیری یکی از مهم ترین مولفه های فردی و سازمانی است که می تواند در موفقیت سازمان بسیار تعیین کننده و حیاتی باشد. توجه به ارتقاء سطح مسئولیت پذیری در سازما ن ها از جایگاه ویژه ای برخوردار است، بنابراین هدف اصلی این پژوهش شناخت تاثیر فرهنگ سازمانی بر ارتقاء سطح مسئولیت پذیری در بین کارکنان فرماندهی انتظامی شهرستان شهرکرد است. روش شناسی: این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی – تحلیلی است که به روش پیمایشی انجام شد. جامعه آماری پژوهش کارکنان کلانتری ها و پاسگاه های فرماندهی انتظامی شهرستان شهرکرد بود که با استفاده از فرمول کوکران تعداد 170 نفر به روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی به عنوان نمونه تعیین شدند. ابزارهای جمع آوری اطلاعات دو پرسشنامه استاندارد مسئولیت پذیری نئو (1997) و فرهنگ سازمانی دنیسون (2000) بود. روایی پرسشنامه ها از طریق روش صوری تایید و پایایی آنها با استفاده از فرمول آلفای کرونباخ برای پرسشنامه فرهنگ سازمانی 86/0 و پرسشنامه مسئولیت پذیری 84/0 محاسبه شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری کولموگروف و اسمیرنوف، ضریب همبستگی و رگرسیون استفاده شد. یافته ها: یافته ها نشان داد فرضیه اصلی پژوهش تایید شد و متغیرهای فرهنگ سازمانی در مجموع می توانند 16 درصد از تغییرات سطح مسئولیت پذیری کارکنان را پیش بینی کنند. ضمنا در مجموع متغیرهای فرهنگ سازمانی می توانند 17 درصد از تغییرات بعد کفایت مسئولیت پذیری کارکنان، 48 درصد از تغییرات بعد نظم پذیری امور سازمانی کارکنان، 8 درصد از تغییرات بعد وظیفه شناسی، 46 درصد از تغییرات بعد توفیق طلبی، 13درصد از تغییرات بعد خودکنترلی و 10 درصد از تغییرات بعد محتاط بودن کارکنان را پیش بینی کنند. نتایج: با توجه به اینکه فرهنگ سازمانی در سطح مسئولیت پذیری کارکنان کلانتری و پاسگاه های فرماندهی انتظامی شهرستان شهرکرد موثر است، می توان با تقویت فرهنگ سازمانی به صورت علمی و عملی و کاربردی به بالا رفتن سطح مسئولیت پذیری کارکنان کمک کرد.