رهبری وظیفه مدار

زمینه و هدف: آگاهی از روان شناسی و شناخت جنبه های مختلف روحی و روانی مدیران می تواند یاری بخش هر سازمان باشد و به نوعی سبک رهبری و مدیریت آنان را تعیین کند. هدف این پژوهش بررسی رابطه ویژگی های روان شناختی فرماندهان و مدیران با سبک های مدیریت بود که در این راستا رابطه میان دو نوع سبک مدیریت رابطه مدار و وظیفه مدار با ویژگی های روان شناختی مورد بررسی قرارگرفت. روش: این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش، پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش، مدیران عالی دانشگاه علوم انتظامی امین هستند که در سال 1392 مشغول به خدمت بودند و تعداد آنها 62 نفر است که 51 نفر با استفاده از جدول «کرجسی و مورگان» به عنوان نمونه مورد سنجش قرارگرفتند. همچنین از پرسش نامه ویژگی های روان شناختی با چهار خرده مقیاس خوش بینی، تاب آوری، امیدواری و خودکارآمدی و پرسش نامه سبک رهبری استفاده شد. به منظور اطمینان از روایی محتوایی پرسش نامه، از نظر برخی کارشناسان و اساتید صاحب نظر و برای آزمون فرضیه های پژوهش از آزمون تی و رگرسیون خطی استفاده شد. یافته ها: ارتباط معناداری میان خوش بینی، تاب آوری، امیدواری و خودکارآمدی و سبک مدیریت وظیفه مدار وجود داشت. ارتباط معناداری میان خوش بینی، تاب آوری و سبک مدیریت رابطه مدار وجود داشت. اما میان تاب آوری و امیدواری با سبک مدیریت وظیفه مدار رابطه معناداری دیده نشد. براساس پرسش نامه سبک رهبری، 44 درصد مدیران عالی دانشگاه، سبک رابطه مدار، 55 درصد مدیران دانشگاه، سبک وظیفه مدار و تنها 1 درصد میانه رو بودند. نتیجه گیری: با تقویت مهارت خودکارآمدی مدیران می توان سبک رهبری (وظیفه مدار و رابطه مدار) آنان را بهبود بخشید؛ درحقیقت این نتیجه نشان می دهد که مدیران خودکارآمد، به طور اثربخش رهبری می کنند، تصمیم های اخلاقی می گیرند و خلاقیت در کار آنها بالاست