رویکرد سامانه

زمینه و هدف: در مدیریت منابع انسانی پلیس، ترکیب جمعیتی کارکنان در درجات مختلف نقش مهمی درفرآیند رشد سازمانی، تخصیص مشاغل ومنابع دارد. ساختار ترکیب جمعیتی نیروهای پلیس باید با مشاغل موجود و پست های سازمانی مصوب متناسب باشد. ترکیب جمعیتی پلیس را می توان به صورت یک زنجیره از درجات توزیع نمود و باید تمامی اعضای این زنجیره به صورت متناسب با مشاغل تعریف شده خود رشد کنند. با توجه به تأثیرگذاری هر مؤلفه بر مؤلفه های بعدی در زنجیره ترکیب جمعیتی، سیاست ها و تصمیم هایی که بتواند رشد متناسب و متعادل آن را محقق سازد بسیار حائز اهمیت خواهد بود. هدف از این مقاله تجزیه و تحلیل ساختار تشکیل دهنده رفتار پویای موجود در ترکیب جمعیتی پلیس با استفاده از یک رویکرد کل نگر، پویا و سامانه است. روش: در این تحقیق بر اساس روش شناسی پویایی های سامانه، مدلی پویا از ترکیب جمعیتی پلیس ارائه می شود؛ به طوری که فرضیه پویای تحقیق مبتنی بر شناخت وضع موجود ساختار سازمانی ناجا با استفاده از بررسی مستندات و مطالعات کتابخانه ای و نیز نظرهای خبرگان سازمانی در قالب مصاحبه های ساخت یافته، شکل گرفته است. محققان با استفاده از این رویکرد به دنبال تحلیل تأثیرات بازخورد های موجود در ساختار بر رفتار ترکیب جمعیتی هستند. در این رویکرد پس از کشف بازخوردها و بازنمایی ساختار تعیین کننده رفتار، آثار حاصل از اجرای سیاست های مختلف تصمیم شبیه سازی می شود. جامعه آماری شامل بیست نفر از استادان دانشگاه، کارشناسان و مدیران عالی رتبه ناجاست که با مفاهیم مدیریت منابع انسانی در ناجا آشنایی دارند و با روش نمونه گیری غیر احتمالی هدفمند انتخاب شده اند. یافته های تحقیق: ارائه مدل مرجع و پویا برای ساختار ترکیب جمعیتی پلیس مهم ترین دستاورد پژوهش حاضر محسوب می شود. همچنین متغیرها و نقاط اهرمی مدل شناسایی شده و سناریوها و سیاست های مختلف روی آن اجرا و نتایج حاصل شبیه سازی گردید. نتیجه گیری: با مشاهده نتایج حاصل از شبیه سازی سناریو ها می توان گفت طول مدت توقف افراد در هر درجه مهم ترین عامل ایجاد پویایی در ترکیب جمعیتی است.