ابزارهای ارتباطی ناهمزمان

این پژوهش کاربردی، توصیفی از نوع پیمایشی است. جامعه آماری این پژوهش تعداد 224 نفر دانشجویان شاغل به تحصیل مقطع کارشناسی ارشد رشته تکنولوژی آموزشی دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب در سال تحصیلی 93 – 92 می باشد. در این پژوهش از پرسشنامه ی استاندارد فناوری اطّلاعان به عنوان ابزار اصلی جمع آوری اطلاعات استفاده شده است. حجم نمونه بر اساس جدول مورگان، تعداد 140 نفر از دانشجویان این مقطع می باشد. روش نمونه گیری این پژوهش به صورت تصادفی ساده می باشد. برای سنجش پایایی پرسشنامه نیز از ضریب آلفای کرونباخ استفاده گردید. با توجّه به این که ضریب آلفای پرسشنامه، مقدار 826/0 به دست آمد، مشخص گردید که پرسشنامه موردنظر  دارای  پایایی قابل قبول می باشد. برای تحلیل نتایج پژوهش در بخش آمار توصیفی از فراوانی و فراوانی درصدی برای هر سؤال و در بخش آم ار استنباطی ب رای بررسی ف رضیه های پ ژوهش و نیز تحلیل داده ه ا از آزمون کولموگروف-اسمیرنف و آزمون خی دو برای مقایسه سطوح مختلف گزینه ها استفاده شده است. نتایج این پژوهش نشان می دهد که از دیدگاه دانشجویان کارشناسی ارشد رشته تکنولوژی آموزشی، عوامل فردی، نگرشی، فنی، اقتصادی، موقعیتی و انسانی در به کارگیری ابزارهای ارتباطی ناهم زمان مؤثر می باشند.