رهیافت های بدیل

هدف پژوهش حاضر، بررسی راهکارهای توسعه حرفه ای معلمان ابتدایی منطقه لالجین بود. بدین منظور از بین 175 نفر از معلمان ابتدایی، تعداد 110 نفر به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه 84 آیتمی محقق ساخته استفاده شد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی (آزمون کولموگروف- اسمیرنف، آزمون t تک نمونه ای و فریدمن) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که بین رویکردهای سنتی و نوین تفاوت معناداری وجود دارد. از بین مدل های رویکرد سنتی، مدل ارزیابی معلم در کلاس درس در اولویت اول، ضمن خدمت اولویت دوم و نظارت بالینی در رتبه سوم قرار دارد. در بین مدل های رویکرد نوین، مدل مشارکتی یا همکارانه، اولین اولویت، استفاده از رادیو و فضای مجازی در اولویت دوم، مدل مدارس حرفه ای در اولویت سوم قرار دارند. شبکه های معلمان در اولویت چهارم، طراحی مدارس پیشرفته پنجم، اقدام پژوهی ششم، مشارکت بین-موسسه ای هفتم، افزایش مشارکت معلمان در نقش های جدید هشتم، فرصت های توسعه حرفه ای نهم، مشارکت مدرسه- دانشگاه دهم، مدل توسعه مهارتی یازدهم، مدل های همراه با تفکر و تعمق دوازدهم، مدل تغییر محور کارکنان سیزدهم، آموزش از راه دور چهاردهم، پروژه در اولویت پانزدهم و توسعه خودگردان در اولویت شانزدهم قرار دارد. بنابراین پیشنهاد می گردد برنامه ریزان نظام آموزش و پرورش برای توسعه حرفه ای معلمان در مناطق مختلف نظرسنجی کرده و اولویت ها را در نظر بگیرند.