معیارهای اخلاقی شخصی

هدف: هدف پژوهش حاضر، تعیین ویژگی های روانسنجی نسخه فارسی مقیاس کمال گرایی اخلاقی در بین دانشجویان بود. روش: روش پژوهش همبستگی و جامعه آماری آن کلیه دانشجویان کارشناسی روان شناسی دانشگاه های تهران، الزهرا، و آل طاها به تعداد 900 نفر بودند که از میان آن ها 587 نفر (410 دختر و 177 پسر) از طریق روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش نسخه فارسی مقیاس کمال گرایی اخلاقی استوبر و یانگ (2016) و ماکیاولیسم چهار (کریستی و گیس، ۱۹۷۰) بود. پس از کنار گذاشتن ۱۶ داده دورافتاده، 571 پرسشنامه، 401 دختر و 170 پسر، با استفاده از روش تحلیل عاملی تأییدی تحلیل شد. یافته ها: نتایج تحلیل عاملی تأییدی، ساختار دو بعدی مقیاس کمال گرایی اخلاقی را تأیید کرد و نشان داد که عامل معیارهای اخلاقی شخصی و عامل نگرانی در مورد خطاهای اخلاقی، جدا از یکدیگر هستند. به جز شاخص خی دو بهنجار  با مقدار 21/3 (001/0P=)؛ دیگر شاخص های برازش الگو در محدوده قابل قبولی قرار داشتند. آلفای کرونباخ برای بُعد معیارهای اخلاقی شخصی 85/0 و برای بُعد نگرانی درباره خطاهای اخلاقی 73/0 بود. نتیجه گیری: با توجه به مطلوب بودن خصوصیات روان سنجی نسخه فارسی مقیاس کمال گرایی اخلاقی، استفاده از آن به متخصصان حوزه روان شناسی و مشاوره در موقعیت های پژوهشی و بالینی برای سنجش میزان کمال گرایی در حوزه اخلاقیات، پیشنهاد می شود.