ساختار کلاس درس

پژوهش حاضر باهدف تعیین نقش واسطه ای خودکارآمدی تحصیلی در رابطه بین ساختار کلاس درس و مشارکت فعّال دانشجویان در دانشگاه انجام شد. روش تحقیق، توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشجویان دوره کارشناسی دانشگاه های فرهنگیان شهر ارومیه در سال تحصیلی 98-97 به تعداد 700 دانشجو بود که از این میان 248 نفر براساس روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. به منظور بررسی متغیرهای پژوهش هر یک از شرکت کنندگان، پرسشنامه ساختار کلاس درس الیوت و چرچ (2001)، پرسشنامه مشارکت فعّال وانگ، ویلتواسکلتس (2011) و پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی مکایلرویوبانتینگ (2002) را تکمیل کردند. برای تحلیل داده ها از مدل یابی معادلات ساختاری به کمک نرم افزار لیزرل استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که مدل با داده های پژوهش حاضر، برازش مناسبی دارد. خودکارآمدی به عنوان متغیر میانجی با مشارکت فعّال همبستگی مثبت (37/0) دارد که در سطح 001/0 معنی دار است، خودکارآمدی با متغیرهای دشواری بر ارزشیابی همبستگی به صورت منفی (29/0-) و مرجعیت به صورت مثبت همبستگی (24/0) معنی دار در سطح 001/0 دارد. یافته ها درمجموع بیانگر آن بود که با ایجاد یک جو مثبت از مدیریت کلاس می توان مشارکت فعّال دانشجویان را در دانشگاه بهبود بخشید و در افزایش خودکارآمدی تحصیلی دانشجویان، مؤثر واقع شد و آن ها را به تحصیل خوش بین نمود.