خودنظم جویی در خوردن

هدف این پژوهش تعیین نقش واسطه ای خودنظم جویی کودک در خوردن و مراقبت تغذیه ای والدین در رابطه بین دلبستگی مادر کودک با مشکلات خوردن بود. 248 نفر از مادران کودکان 2 تا 4 سال شهر شهرکرد با روش نمونه برداری دردسترس انتخاب شدند و مقیاس دلبستگی پس از تولد (کاندون و کورکیندال، 1998)، مقیاس مشکلات خوردن کودک (لوینسون، 2005)، پرسشنامه خودنظم جویی در خوردن (شری و دیگران، 2004) و پرسشنامه ساختار و شیوه های تغذیه (جانسن، ویلیامز، مالان، نیکولسون و دنیلز، 2014) را تکمیل کردند. این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی با روی آورد مدل یابی معادلات ساختاری بود. یافته ها نشان داد مراقبت تغذیه ای والدین در رابطه بین دلبستگی مادر کودک و مشکلات خوردن نقش واسطه ای دارد. تأثیر دلبستگی مادر کودک از طریق مراقبت تغذیه ای والدین بر کاهش مشکلات خوردن کودک برابر 26/0 بود. همچنین دلبستگی مادر کودک با خودنظم جویی در خوردن، رابطه مثبت معناداری داشت اما نقش واسطه ای خودنظم جویی در خوردن در رابطه بین دلبستگی مادر کودک و مشکلات خوردن تأیید نشد. با توجه به نتایج پژوهش پیشنهاد می شود متخصصان قلمرو تربیت، به اهمیت و ضرورت ارتباط مادر و کودک به عنوان عامل تعیین کننده در سلامت روانی و پیشگیری از بروز مشکلات رفتاری و تغدیه ای کودکان، توجه ویژه ای داشته باشند.