سوءرفتار دوران کودکی

زمینه و هدف: امروزه در حوزه آسیب شناسی روانی به نقش روان بنه های هیجانی در تبیین اختلال های روانی در بزرگسالی تأکید می شود. روان بنه های هیجانی به تعبیر، ارزیابی، تمایل به عمل، و الگوهای رفتاری اشاره دارد که افراد در رویارویی با هیجان های خود از آنها استفاده می کنند. بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش تجربه های سوءرفتار دوران کودکی در پیش بینی روان بنه های هیجانی در بزرگسالی انجام شد. روش: این مطالعه توصیفی از نوع همبستگی است و جامعه آماری پژوهش شامل دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد ارومیه در سال تحصیلی 97-1396 بودند که از بین آنها 375 نفر با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای با رعایت نسبت دانشجویان هر دانشکده، انتخاب شدند. آزمودنی ها به مقیاس های خودگزارشی سوءرفتار کودکی محمدخانی و همکاران ( 2003) و روان بنه های هیجانی لیهی (2002) پاسخ دادند. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد بین اغلب تجربه های سوءرفتار دوران کودکی یعنی سوءرفتارهای عاطفی، جسمی، جنسی، و غفلت با روان بنه های هیجانی، رابطه معنادار وجود دارد. همچنین تجربه های سوءرفتار دوران کودکی، توانایی پیش بینی معنادار روان بنه های هیجانی سازش نایافته شامل تأییدطلبی، غیرقابل درک بودن، احساس گناه، دیدگاه ساده انگارانه در مورد هیجان ها، فقدان مهارگری، تلاش برای منطقی بودن، توافق، نشخوار ذهنی، و سرزنش؛ و روان بنه های هیجانی سازش یافته شامل ارزش های والاتر، خودآگاهی هیجانی، پذیرش احساس ها، و ابراز هیجانی را داشتند (0/05 P< ). نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه می توان نتیجه گیری کرد که برای کاهش شکل گیری روان بنه های هیجانی سازش نایافته و افزایش روان بنه های هیجانی سازش یافته، باید به نقش تجربه های سوءرفتار دوران کودکی توجه کرد و خانواده ها باید از پیامدهای شدید، مخرب، و طولانی مدت تجربه های سوءرفتار دوران کودکی آگاه شوند.

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی نقش میانجی اجتناب تجربه ای در رابطه بین سوءرفتار دوران کودکی و آسیب های طیف برونی ساز در افراد مصرف کننده مواد بود. روش: روش پژوهش توصیفی-همبستگی از نوع معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش شامل همه مصرف کنندگان مواد مراجعه کننده به مراکز درمانی مصرف مواد شهر سنندج بود که از بین آنها 333 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شد. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس کودک آزاری، سیاهه آسیب های طیف برون سازی و پرسشنامه پذیرش و عمل-نسخه دوم بود. به منظور تحلیل مدل پژوهش از مدل معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار AMOS-24 استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که مدل از برازش مطلوبی برخوردار بود. سوءرفتار دوران کودکی بر آسیب های طیف برونی ساز اثر مستقیم و معنی دار داشت و اجتناب تجربه ای در رابطه بین سوءرفتار دوران کودکی و آسیب های طیف برونی ساز نقش واسطه ای ایفا کرد. نتیجه گیری: شناخت دوره بحرانی کودکی و اثرات پایدار تجارب آسیب زا، که می تواند منجر به برونی سازی اختلالات طیف و استفاده از مکانیسم های مقابله ای ناکارآمد مانند اجتناب تجربی شود، بسیار مهم است. یافته های این مطالعه می تواند با آموزش والدین در مورد نقش حیاتی آنها در پیشگیری از مشکلات مصرف مواد، پیامدهای عملی داشته باشد. بنابراین، تأکید بر این عوامل برای پرداختن مؤثر به مسائل مصرف مواد ضروری است.