آل فرعون

بخش بازمانده از تاریخ موصل ابوزکریا اَزْدی(334ﻫ) افزون بر ذکر اخبار و وقایع محلی موصل و جزیره، حاوی گزارش هایی از خلفای متأخر اموی و یادکردهایی از علویان و امامان شیعه است. این مقاله بر این گزارش ها و یادکردها متمرکز شده تا بدین پرسش پاسخ دهد که باورها و نگرش های ازدی در تاریخ موصل چگونه بازتاب یافته و از کجا ریشه گرفته است. واکاوی گزارش ها و یادکردهای ازدی از علویان و امویان از گرایش های شیعی نویسنده آن، پرده برمی دارد. سیمای مثبت علویان و سیمای منفی امویان از لابه لای گزارش های ازدی مشهود است. بزرگداشت امامان شیعه، از امام علی(ع) تا امام رضا(ع)، طبق سنت و باور شیعیان، همراه شده است با خوارداشت امویان. همچنین تشبیه امویان به آل فرعون در تاریخ موصل بازتاب و تکرار گفتمانی است که ازسوی امامان شیعه و به ویژه امام سجاد(ع) و پس از واقعه عاشوراء تبیین شده و ازسوی شیعیان تبلیغ و رواج یافته بود.

قرآن موثق ترین منبع بیان قصص تاریخی می باشد به عنوان مثال داستان حضرت موسی (ع) و نقش نبوت ایشان در تحولات تاریخی عصر خویش که به کرات در قرآن بدان اشاره شده است. قصص قرآنی علاوه بر موضوع عبرت آموزی نقش راهبردی در ایجاد یک روش تبلیغی مناسب برای مبلغان دینی در بر دارد. سوال اساسی که در این مقاله مطرح می شود این است که چه شیوه های تبلیغی حضرت موسی (ع) در مواجهه با فرعون که فراتر از موضوع پادشاهی ادعای خدایی داشت و عامه ی مردم شامل آل فرعون و بنی اسراییل اتخاذ نمودند و شباهت ها و تفاوت ها در این شیوه ها چه بوده است؟ با پرداختن به شباهت ها و تفاوت های شیوه های تبلیغی حضرت موسی (ع) در مواجهه ی با فرعون و مردم که امری مهم در عرصه ی تبلیغ برای مبلغین به شمار می آید به این امر مهم پرداخته شد که فارغ از تفاوت ها و شباهت ها در این مواجهه یک امر مشترک وجود دارد که فرعون و سایر مردم بدون توجه به مقام و موقعیتی که درآن قراردارند دارای ملکه ی درونی به نام فطرت هستند. که مخاطب دعوت پیامبران همین فطرت انسان می باشد.