تواناسازی کارکنان

بدلیل اینکه کشورما بافت جمعیتی بسیار جوانی دارد و بویژه بدلیل نیاز اقتصادی جوانان، سازمانها با گزینه های استخدامی بیشتری مواجه هستند و حق انتخاب گستردهتری از میان متقاضیان دارند، یکی از بهترین راهها برای گزینش از میان متقاضیان، در وحلهی اول انتخاب آنها بر اساس شایستگی آنها است و اما تنها انتخاب براساس شایستگی کافی نیست و کارکنان احتیاج به آموزش دارند که منجر به افزایش بهرهوری آنها میشود. هرجا سخن از آموزش در میان باشد، ناخودآگاه مفهوم دانش در ذهن تجسم میشود. گاهی برای افزایش مزیت رقابتی و افزایش علاقمندگی کارکنان نسبت به امر آموزش، از ابتکاراتی در مدیریت دانش استفاده میگردد که البته میتواند یکی از راه حلهای توانمندسازی کارمندان نیز باشد اما نهایتا در نتیجهی این اقداماات، بهبود عملکرد و افزایش بهرهوری سازمان را شاهد خواهیم بود بنابراین بطورکلی هدف از این پژوهش بررسی تاثیر ابتکارات مدیریت دانش و توانمندسازی کارکنان بر مدیریت استعداد می باشد. در این تحقیق از ابزار پرسشنامه استفاده گردید. روش تحقیق توصیفی و پیمایشی است و تعداد نمونه آماری 30 نفر از کارکنان شعبات تجدید نظر دادگستری شیراز است و از روش نمونهگیری تصادفی ساده استفاده شده. نتایج تحقیق بیانگر ارتباط و تاثیر معنادار بعد مدیریت برتر و بعد فناوری اطلاعات بر مدیریت استعداد است. بنابر نتایج حاصل شده چند راه حل کلی پیشنهاد میگردد: آموزش ها باید در سازمان دادگستری به روز و مطابق با نیاز کارکنان طراحی و اجرا شوند و باید درنظر داشت که تبادل تجربیات موفق کاری کارمندان میزان خطا را کاهش میدهد و نتایج خوبی دربردارد که البته در کنار این تبادل تجربیات نیاز به حمایت همهجانبه از سوی سازمان و مدیران است و باید فضای کار مناسب تری توسط آنان برای کارمندان مهیا گردد علاوه بر این جهتگیری سازمان همواره باید با روند تکنولوژی همراه باشد و نیز بهتر است تمامی اظهارات ارباب رجوعها در تمامی مراحل بصورت الکترونیک ثبت شود.

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر رفتار مثبت گرای سازمانی بر رفتار مسئولانه کارکنان با نقش میانجی تواناسازی کارکنان انجام شد. روش پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش توصیفی همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه کارکنان شهرداری تهران بودند که در سال 1400 مشغول به فعالیت در آن سازمان می باشند. نمونه آماری این تحقیق براساس جدول مورگان و کرجسی و با شیوه تصادفی ساده به تعداد 368 نفر برآورد شد رفتار مثبت گرای سازمانی توسط پرسشنامه 12 سوالی لوتانز (2013)، تواناسازی شغلی با پرسشنامه اسپریتزر (2005) و رفتار متعهدانه کارکنان با استفاده از پرسشنامه کائو و همکاران (2019) مورد سنجش قرار گرفتند. نتایج حاصل از تحلیل با نرمافزار های آماری نشان داد که رفتار سازمانی مثبت گرا به طور مستقیم به میزان 38% بر رفتارهای متعهدانه کارکنان تاثیر می گذارد، رفتار سازمانی مثبت گرا به میزان 62% بر رفتارهای خودتوانمند سازی شغلی اثرگذار است و رفتارهای خودتوانمند سازی شغلی به میزان 36% متغیر رفتارهای متعهدانه کارکنان را تبیین می کند، همچنین رفتار سازمانی مثبت گرا بر رفتارهای متعهدانه کارکنان و با نقش میانجی رفتارهای خودتوانمند سازی شغلی به میزان 22%=36% × 62% تاثیر می گذارد؛ بنابراین رفتارهای متعهدانه کارکنان همزمان هم از مسیر مستقیم و هم از مسیر غیرمستقیم (اثر کل) به میزان 61% تحت تاثیر رفتار سازمانی مثبت گرا می باشد و در این بین رفتارهای خودتوانمند سازی شغلی به عنوان یک متغیر میانجی جزئی است؛ بنابراین در کل می توان نتیجه گرفت که رفتار سازمانی مثبت گرا بر رفتارهای متعهدانه کارکنان با نقش واسط رفتارهای خودتوانمند سازی شغلی در شهرداری تهران تاثیر دارد.