مدل ارزش در معرض خطر.

سرمایه گذارانی که نظریه نوین پرتفوی را پذیرفتهاند بر این باورند حریف بازار نیستند، بنابراین انواع گوناگونی از اوراق بهادار را نگهداری مینمایند تا بازده مورد انتظارشان با متوسط بازده بازار برابر شود و در نتیجه مجموعه ای متنوع از اوراق بهادار را نگهداری میکنند تا بتوانند به نرخ بازدهی مطلوب که نزدیک نرخ بازده بازار است، دست یابند. تعیین معیاری مناسب برای ارزیابی عملکرد شرکتهای سرمایه گذاری یکی از مهم ترین مباحث امروزی در دانش مدیریت سرمایه گذاری است. در انتخاب معیارهای ارزیابی نمیتوان یک پروژه سرمایه گذاری را تنها بر اساس بازدهی بالا و بدون توجه به ریسک آن انتخاب کرد. یافتن بهترین راه جهت بهینه سازی پرتفوی پس از انتشار مقاله مارکویتز در سال 1952 همواره یکی از دغدغههای فعالان در صنعت مدیریت سرمایه گذاری بوده است. ورود مدلهای ریاضی و پژوهش عملیاتی یکی از فعالیتهایی است که در دهه اخیر توانسته بهینه سازی پرتفوی را تحت تأثیر قرار دهد. یکی از روشهای کنترل ریسک سرمایه گذاری، تشکیل پرتفوی بهینه سهام است. برای انتخاب پرتفوی بهینه سهام روشهای گوناگونی وجود دارد. از جمله این روشها در پژوهش حاضر مدلهای مارکویتز و ارزش در معرض خطر میباشند که مورد تحلیل و بررسی قرار گرفتند. پژوهش حاضر از منظر هدف، کاربردی و از نظر روش، توصیفی میباشد. نتایج پژوهش نشان میدهد که مدیریت پرتفوی و انتخاب پرتفوی بهینه سهام در بازار سرمایه ایران از طریق مدلهای مارکویتز و ارزش در معرض خطر یکسان میباشد.