مطالب مرتبط با کلیدواژه

Simile


۱.

Review of Este'areh and its Difference from Metaphor(مقاله علمی وزارت علوم)

تعداد بازدید : ۳۸۱ تعداد دانلود : ۳۴۱
Este’areh is one of the most important poetic devices and of portraiture elements in carrying imagination in poetry to an extreme. History of this rhetorical topic dates back to Aristotle's Poetics and the topic of Este'areh in Arabic and Persian literature emanates from the same source. English equivalent of Este'areh is Metaphor. But, are these two exactly the same or they differ from each other? Here, pointing out the opinions of Sakkaki and Jorjani, the definition of Este'areh and its various types are given briefly first; then its difference from Metaphor is investigated. The result of the investigation is that although Metaphor, too, is a variation of metaphoric expression, its aim is not expression of beauty of simile, but transfer of meaning. Este'areh and Metaphor differ from each other because the former is based on simile and similarity, but the latter is based on "free association."
۲.

چالش فرم و محتوا و مقام تشبیه و تنزیه با رویکرد ابن عربی در نگارگری ایرانی: مورد مطالعه دو اثر از کمال الدین بهزاد(مقاله علمی وزارت علوم)

کلیدواژه‌ها: Simile Transcendence Persian miniature تشبیه تنزیه نگارگری ایرانی

حوزه های تخصصی:
تعداد بازدید : ۳۹ تعداد دانلود : ۴۰
تعامل فرمی و محتوایی یا به عبارت دیگر صورت و معنا در هنر اسلامی به ویژه نگارگری ایرانی - اسلامی هماره مورد پرسش محققان بوده است. آیا این دو مقوله اساساً همانند هنر مغرب زمین قابل تفکیک است؟ پارادوکس میان مقام تشبیه و تنزیه چگونه توسط نگارگر حل می شود؟ این پژوهش با طرح پرسش های مذکور صورت پذیرفته است و ذکر فرضیه هایی ازاین دست که وجود فرم های جزئی در نگارگری، برمبنای فرم های کلان و برگرفته از حکمت و فلسفه هنر اسلامی، شکل گرفته و موجودیت یافته است. منظور از فرم های کلان، فرم های کلی و یا به عبارت دیگر روح کلی است که بر فرم های جزئی تری ازقبیل ساختار، رنگ، طرح و هندسه مبنایی، دلالت دارد و این فرم های جزئی نیز برمبنای فرم های کلان، که برگرفته از جهان بینی اسلامی در بستری ایرانی- اسلامی است، استوار می شود. یافته ها: رسیدن نگارگر به فرم معنادارِ معقول و محتوایی است که جلوه خارجی و داخلی یک پدیده را توأمان به روش تعادل ایجاد کردن میان مقام تشبیه و تنزیه آشکار می سازد. نوع آوری پژوهش در پرداختن به چالش فرم ومحتوا در مقام تشبیه و تنزیه در نگارگری است. روش پژوهش: توصیفی- تحلیلی و از نوع کیفی و ابزار گردآوری داده ها کتابخانه ای است.