روستای لایزنگان

اهداف: گردشگری روستایی فرآیندی در توسعه روستایی است که میتواند زمینه توسعه اقتصادی و زیست محیطی روستایی را در زمینه افزایش درآمد، اشتغالزایی و معیشت پایدار روستایی فراهم کند. هدف مقاله حاضر ارزیابی استراتژی مناسب توسعه گردشگری با استفاده از مدل SWOT در روستای لایزنگان بود. ابزار و روشها: این پژوهش در سال ۱۳۹۵ انجام شد و با استفاده از مدل SWOT و با روش توصیفی - تحلیلی و پیمایش میدانی و روش تجزیه وتحلیل IEA به ارزیابی استراتژیک قابلیتهای توسعه گردشگری این روستا پرداخت و با وزندهی و اولویتبندی عوامل مذکور، استراتژیهای مناسب پیشنهاد شد. یافتهها: تعداد ۱۳ نقطه قوت داخلی در برابر ۱۰ نقطه ضعف داخلی و تعداد ۱۰ فرصت خارجی در برابر ۸ تهدید خارجی شناسایی و بررسی شد. در مجموع ۲۳ نقطه قوت و فرصت بهعنوان مزیتها و ۱۸ ضعف و تهدید بهعنوان محدودیتها و تنگناهای گردشگری روستای لایزنگان شناسایی شد. نتیجه گیری: اقلیم مناسب در فصول گرم سال و محیط آرام و بدون سروصدای منطقه، بهترتیب به عنوان مهمترین مزایای توسعه گردشگری محدوده مورد مطالعه به حساب میآیند. فقدان فرهنگ گردشگرپذیری در بین جامعه میزبان و عدم اطلاعرسانی و تبلیغات مناسب برای روستا بهترتیب مهمترین نقاط ضعف توسعه گردشگری محدوده مورد مطالعه هستند. معرفی جاذبه های فرهنگی منطقه از قبیل صنایع دستی، آدابورسوم و غیره و وجود پتانسیل های بالای منطقه برای گسترش اکوتوریسم مهمترین فرصتهای منطقه محسوب می شوند. آسیب رساندن به محیط زیست و بافت مسکونی روستا و ازبین رفتن نسل حیات وحش بر اثر شکار توسط شکارچیان به عنوان مهمترین تهدیدهای خارجی منطقه قلمداد میشوند.