اضطراب رقابتی صفتی

زمینه: مطالعات متعددی به بررسی خودپنداشت و اضطراب رقابتی صفتی پرداخته ­اند. اما پژوهشی که به بررسی ارتباط بین خودپنداشت و اضطراب رقابتی پرداخته باشد مغفول مانده است. هدف: بررسی رابطه بین خود پنداشت و اضطراب رقابتی صفتی در دانشجویان دانشگاه فرهنگیان تهران - پردیس نسیبه بود. روش: پژوهش از نوع توصیفی، همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل 223 دانشجوی رشته تربیت‌بدنی مقطع کارشناسی (19 تا 23 سال) در سال 1397 بود 100 نفر به صورت تصادفی از میان دانشجویان شرکت‌کننده در مسابقات درون‌دانشگاهی به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش عبارت از: پرسشنامۀ سه ارزشی اضطراب رقابتی ­ صفتی SCAT مارتنز و همکاران (1990) و پرسشنامۀ پنج ارزشی خودپنداره ورزشی SCQ راج کمارساراسوت (1957) با تعداد 48 سؤال سنجیده شد. داده‌ها با استفاده از آزمون پیرسون تحلیل شدند. یافته ‌ ها: براساس یافته‌های پژوهش، ضریب همبستگی بین شاخص‌های اضطراب رقابتی صفتی و خودپنداشت 016/0 بود (05/0 ≤α ) یعنی نوع بازخورد فرد نسبت به خود بدون هرگونه قضاوت شخصی یا مقایسه با دیگران با اضطراب وی هنگام مسابقه ارتباط معنا‌داری نشان داد. نتیجه‌گیری: افراد با اضطراب بالا از خودپنداشت پائین‌تری برخوردار بوده و عملکرد ورزشی ضعیف‌تری را تجربه کردند.