دل بستگی به والدین

مقدمه: سبک های دل بستگی از منابع درون فردی هستند که می توانند سبب تعدیل سطوح تنش و ناتوانی در شرایط ناگوار شده و اثرات منفی تنش را کم رنگ تر جلوه دهند. هدف: هدف این تحقیق نقش واسطه ای دشواری در تنظیم هیجان در رابطه بین دل بستگی به والدین و علائم اختلال اضطراب اجتماعی در نوجوانان دختر است. روش: مطالعه حاضر از نوع توصیفی- همبستگی بوده و جامعه آماری این مطالعه شامل دانش آموزان مقطع متوسطه اول ناحیه یک و دو شهر شیراز در سال تحصیلی ۹۷-۱۳۹۶ است. در این پژوهش مجموعاً ۱۷۵ دانش آموز به صورت نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. به منظور گردآوری اطلاعات از دل بستگی، اضطراب و دشواری تنظیم هیجان استفاده شد. داده ها با استفاده آزمون همبستگی پیرسون و آزمون تحلیل مسیر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج نشان داد که دشواری در تنظیم هیجان در رابطه بین دل بستگی به والدین و اضطراب اجتماعی نقش واسطه ای ایفا می کند و بین دل بستگی به والدین و دشواری در تنظیم هیجان نوجوانان دختر رابطه معنی داری (۰/۰۵ > P ) وجود دارد. نتیجه گیری: در نتیجه می توان گفت دل بستگی به والدین به عنوان یک مکانیسم زیر بنایی در بهبود عملکرد اضطراب اجتماعی عمل کرده و متغیر دشواری در تنظیم هیجان سبب ایجاد علائم اختلال اضطراب اجتماعی نوجوانان دختر می گردد.

پیش بزرگسالی به عنوان یک دوره تحولی بر بازه سنی 18 تا 29 سالگی تاکید دارد. از نظر آرنت (2000) این دوره تحولی ویژه کشورهای توسعه یافته است، در حالی که پژوهش های انجام شده بیان گر حضور این مرحله تحولی در سایر جوامع نیز می باشد. با توجه به اهمیت دو سازه ی هویت و عاملیت و عدم شناخت کافی ابعاد پیش بزرگسالی در ایران، هدف مطالعه حاضر تعیین نقش واسطه ای عاملیت در رابطه دلبستگی به والدین و هویت من در پیش بزرگسالان است. جامعه ی آماری این پژوهش تمامی دانشجویان شاغل به تحصیل یکی از دانشگاه های شهر تهران بودند که در بازه ی سنی ۱۸ تا ۲۹ سال قرار داشتند. نمونه ای با حجم ۵۴۰ نفر به صورت برخط به پرسشنامه ای متشکل از مقیاس های سیاهه ی ابعاد پیش بزرگ سالی، پرسشنامه ی تجارب روابط نزدیک-ساختار رابطه، پرسش نامه ی عاملیت و پرسشنامه فرآیند هویت من پاسخ دادند. داده ها با روش مدل یابی معادلات ساختاری تحلیل شدند و یافته ها نشان دهنده ی رابطه ی مستقیم، منفی و معنادار دل بستگی ناایمن با عاملیت شخصی و رابطه ی غیرمستقیم، منفی و معنادار دل بستگی ناایمن به والدین و هویت من بودند؛ لذا نقش واسطه ای عاملیت شخصی در رابطه ی میان دل بستگی به والدین و هویت من مورد تائید قرارگرفت. در این پژوهش مدل دل بستگی به مادر و پدر مورد مقایسه قرار گرفت.