پایگاه اورژانس

تصادفات جاده ای همواره خسارات مالی و جانی فراوانی را به جامعه وارد می سازد. برنامه ی مدیریت حوادث جاده ای برای کنترل، رسیدگی و کاهش آثار تصادفات جاده ای تدوین گردیده است. در این برنامه هدف، رسیدگی به موقع و کارا به حوادث رخ داده در کمترین زمان ممکن است. در این برنامه نیروهای مختلفی درگیر هستند که ازجمله آن ها می توان به نیروهای امداد و نجات اشاره کرد. مهم ترین عامل در سیستم امدادرسان زمان رسیدن امدادگران به صحنه ی تصادف است که از فاکتورهای اصلی کاهش زمان رسیدن به بالین مجروحین موقعیت پایگاه های اورژانس می باشد. در کشور ایران توجه چندانی به موضوع مکان یابی ایستگاه های اورژانس نمی شود و پایگاه های فعلی امدادرسان بدون در نظر گرفتن مکان های حادثه خیز و با اعمال روش های غیر کارشناسی انتخاب می شوند؛ که پیامدهای منفی بسیاری ازجمله تأخیرهای ناشی از روش های سنتی امدادرسانی پس از درخواست امداد را به دنبال دارد. این تحقیق به بررسی تأثیر امدادرسانی به موقع به وضعیت مجروحین و مصدومان در تصادفات نقاط حادثه خیز و کاهش شدت خسارات وارده در محورهای پلیس راه همدان-ملایر طی سال های 1395، 1396و1397در دوره سه ساله مورد تحلیل قرار گرفت. روش انجام این پژوهش از نوع تحلیلی-توصیفی است که با استفاده از آمار تصادفات سه ساله، نقاط حادثه خیز قلمرو پژوهش شناسایی شده و سپس پایگاه های اورژانس موجود در منطقه و محدوده های تحت پوشش استاندارد آن ها شناسایی شدند. با مقایسه نقاط حادثه خیز و تصادفات منجر به فوت در مناطق تحت پوشش استاندارد و سایر مناطق این نتیجه حاصل شد که امدادرسانی به موقع به حادثه دیدگان از شدت خسارات تصادف به طور معنی داری کم می کند

برای انتخاب مکان مناسب فعالیت ها، روش های مختلفی توسط متخصصین علوم مکانی ارائه شده است که به بررسی معیارها، روش ها و الگوهای انتخاب مکان می پردازند. روش هایی که اغلب استفاده می شود روش های عمومی می باشد که تفاوت ها و اختلافات جغرافیایی و توزیع داده ها توجهی نمی شود، بر اساس اصل حساسیت دامنه تغییرات، تغییرات محلی داده ها در محاسبات وزن شاخص ها لحاظ می شود. سؤال محوری این است که چگونه تغییرات محلی را مدل و در مدل سازی فضایی لحاظ نمود. بر این اساس ارزیابی پایگاه های اورژانس استان فارس به عنوان مطالعه موردی انتخاب شده است و برای ارزیابی از معیارهای فاصله از نیروگاه، فاصله از مراکز لجستیک، صنایع، پایانه های حمل ونقل، بیمارستان، هتل و گردشگری، شهر، نقاط روستایی و مراکز بازارچه ای استفاده شده است، با استفاده از روش AHP به معیارها وزن دهی شده است و سپس برای وزن های محلی، از فیلترهای همسایگی بدون همپوشانی در شعاع 25 کیلومتر استفاده شده و مقادیر مربوط به دامنه تغییرات، مقدار بیشینه، مقدار کمینه را محاسبه نموده و بر اساس رابطه ارائه شده در این مقاله وزن های محلی به دست آمد آنگاه لایه ها بی مقیاس شده و مقادیر وزن محلی در لایه های بی مقیاس شده ضرب شد و نمرات نهایی حاصل شد، در گام بعدی برای مقایسه داده ها با استفاده از روش عمومی نیز تلفیق و محاسبه شد نتایج دو روش به نقاط پایگاه های اورژانس منتقل شد و نتایج آن تحلیل شدند