مدل انطباق یابی مسیرشغلی

هدف : هدف پژوهش بررسی نقش میانجی انطباق پذیری مسیر شغلی در رابطه هوش هیجانی با مشکلات تصمیم گیری مسیر شغلی در دانش آموزان پایه نهم بود. روش : این پژوهش از نوع پژوهش های همبستگی بود که با استفاده از مدلیابی معادلات ساختاری انجام شد. جامعه آماری شامل دانش آموزان پایه نهم استان قزوین در سال تحصیلی 95-96 بودند. نمونه شامل 433 دانش آموز (206 پسر و 227 دختر) بود که به روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی چندمرحله ای انتخاب شدند. ابزارها شامل مقیاس انطباق پذیری مسیر شغلی، سیاهه هوش هیجانی بار-ان و پرسشنامه مشکلات تصمیم گیری مسیر شغلی بود. داده ها با استفاده از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و مدلیابی معادلات ساختاری تجزیه وتحلیل شدند. یافته ها : نتایج نشان داد که از مجموع 67/0- اثر هوش هیجانی بر مشکلات تصمیم گیری مسیر شغلی بیشتر آن به صورت غیرمستقیم و با میانجی گری انطباق پذیری مسیر شغلی (41/0-= β ؛ 001/0> p ) و بخشی از آن هم به صورت مستقیم (26/0-= β ؛ 001/0> p ) بوده است. مدل مفهومی برازش معناداری با داده ها نشان داد (03/0= SRMR ؛ 06/0= RMSEA ). نتایج مقایسه برازش کلی و ضرایب مسیر در دختران و پسران نیز نشان داد که مدل پژوهش در هر دو گروه به صورت یکسان عمل می کند (11/0< p ). نتیجه گیری : همسو با مدل انطباق یابی مسیر شغلی نتایج این پژوهش نشان دادبخش عمده ای از اثر فرا قابلیت های اجتماعی و هیجانی در کاهش ناسازگاری پاسخ های انطباقی مسیر شغلی به واسطه بسیج کردن منابع روانی اجتماعی در مدیریت وظایف، گذارها و بحران های مسیر شغلی قابل تبیین است.