توانمند سازی اقتصادی

رشد روزافزون جمعیت شهری در هند، پیرو پیشرفت های اقتصادی ایجاد شده در دهه اخیر میلادی، مسئله زاغه نشینی و گسترش بافت های مسئله دار شهری را به عنوان یکی از مسایل مهم مدیریت شهری در هند مطرح کرده است. هرچند تمامی کشورهای درحال توسعه به این مشکل مبتلا هستد؛ اما هندی ها در این خصوص رتبه دوم جهان را دارند. از طرف دیگر، جمعیت بالای ساکن این بافت ها، برای ارتقای وضعیت محدوه ها در شهرهای هند، امکان بهره مندی از روش مداخله کشورهای چین و ترکیه را به لحاظ اقتصادی با مشکل تأمین منابع مواجه می کند. با این حال پیچیدگی و گستردگی موضوع باعث رویکرد انفعالی هندی ها به این بافت ها نشده است. آنها حتی از طریق مدل خود، در مدت 10 سال توانسته اند وضعیت محدوده های سکونت شامل جمعیتی حدود 60 میلیون نفر (معادل جمعیت ایران در سال 75) را ارتقا دهند. یافته های این مطالعه نشان می دهد که چگونه مدیریت شهری هند برای اسکان زاغه نشینان، به جای منابع مالی تبعیدی، به توانمندسازی ساکنان پرداخته و از این طریق به نوسازی مشارکتی بافت های شهری دست یافته اند. فرضیه این تحقیق عبارت است از اینکه تجربه هند به طور عام و مدیریت شهری به طور خاص، بهبود وضعیت این بافت ها را از طریق افزایش قابلیت ساکنین (مهارت آموزی) یا اصطلاحاً، افزایش توان تولید و قابلیت مدیریت پول گرم پی گیری می کند. این مدل کمتر به پول های سردی همچون وام های کم بهره و یا کمک های بلاعوض دولتی متکی است. برای اثبات این فرضیه با استفاده از روش توصیفی تحلیلی به بیان تجربه شهر احمدآباد و سازمان های مردم نهاد این شهر، از طریق جمع آوری اسناد و انجام مطالعات میدانی پرداخته خواهد شد.

امروزه شبکه های اجتماعی به محلی برای حضور اقشار مختلف جامعه، به ویژه زنان و مکان تبادل آرا و افکار آنان جهت تأمین نیازهای مناسب با زندگی اجتماعی زنان و توانمندسازی آنان تبدیل شده است. درواقع، افزایش اطلاعات مجازی کاربران زن و آگاهی آن ها از نقش اطلاعات در توانمندسازی و نقش آفرینی بالاتر، آن ها را به مشارکت بیشتر در دنیای مجازی واداشته است. به همین منظور پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش شبکه های اجتماعی مجازی در توانمندسازی زنان شهر باغملک تدوین شده است. رویکرد حاکم بر این پژوهش، به لحاظ هدف، کاربردی - نظری و به لحاظ ماهیت و روش، توصیفی- تحلیلی است. داده های نظری پژوهش به روش کتابخانه ای از طریق کتب موجود و مقالات جمع آوری شد. همچنین اطلاعات میدانی با استفاده از پرسشنامه، گردآوری و به وسیله نرم افزار SPSS.22 تجزیه وتحلیل شد. نتایج پژوهش بیانگر این است که مدل مفروض تدوین شده توسط داده های پژوهش حمایت می شوند، به عبارت دیگر برازش داده ها به مدل برقرار و همگی شاخص ها دلالت بر مطلوبیت مدل معادله ساختاری دارند. همچنین نتایج پژوهش نشان دهنده تأثیر مستقیم و بالای متغیر شبکه های اجتماعی مجازی بر توانمندسازی اقتصادی، اجتماعی - فرهنگی و اطلاعاتی زنان است. برآوردهای مربوط به آزمون فریدمن بیانگر این است که در حوزه ی توانمندسازی اقتصادی، متغیر ارتقاء روحیه کارآفرینی؛ در حوزه ی توانمندسازی اجتماعی– فرهنگی، متغیر بهبود نظرات و ایده ها و در حوزه ی توانمندسازی اطلاعاتی، متغیر اخبار و حوادث در رتبه اول قرار دارند.