بهبود بستر قانونی

در این پژوهش رابطه ریسک پذیری شرکت با ساختار مالکیت بررسی شده است. ریسک پذیری با استفاده از واریانس بازده دارایی های شرکت و ساختار مالکیت از طریق سطح مالکیت سهامدار عمده اندازه گیری شده اند. به علاوه، اثر عضویت در گروه های تجاری و بهبود بستر قانونی بر رابطه ریسک پذیری با ساختار سرمایه نیز تحلیل شد. در این راستا اطلاعات ۱۱۳ شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازه زمانی ۱۳۸۹ الی ۱۳۹۴ بررسی گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها، تحلیل رگرسیون- روش اثرات ثابت به کار گرفته شد. نتایج پژوهش حاکی از آن است درصد مالکیت سهامدار عمده با ریسک پذیری رابطه منفی معناداری دارد، بدین معنی که با افزایش درصد مالکیت سهامدار عمده ریسک پذیری شرکت کاهش می یابد. همچنین یافته ها نشان داد عضویت شرکتها در گروه تجاری و بهبود بسترقانونی تاثیری بر رابطه بین مالکیت سهامدار عمده و ریسک پذیری نداشته است.