سید علی همدانی

نسخ متعددی از اوراد فتحیه سید علی همدانی و شروح و گزیده های آن در ایران وجود دارد که محققان فقط یک نسخه اوراد فتحیه ، دو نسخه رساله الاوراد و یک نسخه اسناد اوراد فتحیه اشاره کرده اند، در حالی که تا کنون، سه نسخه از اوراد فتحیه ، پنج نسخه از رساله الاوراد ، پنج نسخه از شرح جعفری، چهار نسخه از شروح دیگر اوراد فتحیه ، چهار نسخه از گزیده اوراد فتحیه و هفت نسخه ناشناس دیگر از اوراد سید شناسایی شده که مجموعاً 28 نسخه است. نویسنده پس از مطالعه منابع مرتبط با آثار سید و بررسی فهرس تهای نسخ خطی تا جایی که در توان او بود، نسخ شناسایی شده را مطالعه و محتوای آنها را سنجید و پس از طبق هبندی و معرفی تمامی نسخ ب هدس تآمده، به نقد و تحلیل انتقادی فهرس تها و سخنان فهرست نویسان درباره آن نسخ پرداخت. برخی از فهرس تنویسان دو نسخه رساله الاوراد ، سه نسخه شروح اوراد فتحیه و یک نسخه گزیده اوراد فتحیه را اوراد فتحیه سید علی و دو نسخه ناشناس را شرح جعفری قلمداد کرده اند. معرفی 28 نسخه نویافته از اوراد سید علی و شروح و گزید ههای آن، گامی است برای دیگر محققان تا با همتی والا تصحیح و چاپ انتقادی اوراد سید علی و شروح و گزید ههای آن را سرلوحه کار خود قرار دهند. دستاورد این مقاله سعی دارد تا ضرورت تدوین کتا بشناسی انتقادی و ب هروز تمام آثار سید علی را به محققان گوشزد کند تا به واسطه آن، مخاطبان آ گاهی تازه و بیشتری درباره این عالم و عارف نامدار و آثار او به دست آورند.

در این تحقیق، تاریخ گسترش اسلام در منطقه لداخ بررسی میشود. در بحث اول، جغرافیای این منطقه مورد توجه است. لداخ، شمالیترین منطقه هند است. از یک سمت در مزر چین، و از سمت دیگر با پاکستان هممرز است.  لداخ در زمان قدیم، منقطهای بزرگ شامل بلتستان، گلگیت و پوریک بود و بنام ماریول معروف است. لداخ قبل از استقلال، جزئی از تبت بوده و توسط نیماگون استقلال یافت. در زمان حمله سیکها، جمون استقلال خود را از دست داد و جزئی از ایالت جمون و کشمیر شد. لداخیها ابتدا بون مذهب بودند که توسط شین، رب می وو بنیاد نهاده شد. بعد از زوال بون، دین بودا از طریق کشمیر وارد لداخ شد. در قرن 14 میلادی، اسلام توسط مبلغان ایرانی وارد منطقه لداخ شده و در سراسر لداخ گسترش یافت. از جمله مبلغین، سید علی همدانی، سید محمد نوربخش و سید شمسالدین عراقی هستند.

عرفای مسلمان در قرن هشتم، در طرح اندیشه سیاسی خود، تحت تاثیر اندیشه ی عرفانی «انسان کامل» ابن عربی قرار گرفتند. میرسیدعلی همدانی از این دسته عرفای مسلمان است که معتقد به حکومت انسانهای کامل است. حکومتی که از سوی انبیا و اولیای الهی شکل گرفته و دین و سیاست توامان در مقام آنها بوده است. هر چند استقرار چنین حکومتی آرمان اوست؛ اما او در قرن هشتم هجری با حکومت سلاطین مسلمان عصر خود مواجه است (تیمور در ایران و حکام مسلمان نواحی کشمیر). او به ناچار حکومت آنها را مشروع دانسته و سلطان را در جایگاه انسان کامل قرار داده و وی را ملزم به رعایت ویژگیهای نیک و اخلاقی انسان کامل در امر حکومت داری می نماید. این که همدانی در نبود انبیا و اولیای الهی به عنوان انسان کامل، چگونه به سلاطین همچنین جایگاهی می دهد، مساله تحقیق حاضر است. هدف او رعایت اخلاق سیاسی برگرفته از انسان کامل در رفتار سلاطین بوده تا در غیاب انسان کامل، نمودی از رفتار آنها را در وجود حاکمان وقت پیاده سازد. بدین شکل تعامل و ارتباط نزدیک بین اندیشه ی عرفانی با اندیشه سیاسی ایجاد کرده است. این پژوهش با بهره گیری از منابع تاریخی و به روش تحلیلی و توصیفی به تبیین موضوع پرداخته و  اندیشه سیاسی سیدعلی همدانی در استقرار مطلوب ترین حکومت ها در جهان اسلام را بیان کرده است.