درمان خاطره گویی

زمینه: معتبرترین مقیاس ساخته شده در زمینه سنجش کارکردهای خاطره گویی، مقیاس کارکردهای خاطره گویی است. با توجه به عدم بررسی روایی و پایایی این مقیاس در ایران، بررسی روایی و پایایی آن ضروری می باشد. هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی روایی و پایایی مقیاس کارکردهای خاطره گویی در دانشجویان بود.روش: تعداد 247 نفر از دانشجویان دانشگاه شیراز که در سال تحصیلی 91-90 مشغول به تحصیل بودند، با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب و با تکمیل مقیاس کارکردهای خاطره گویی در این پژوهش شرکت نمودند. برای بررسی روایی مقیاس مذکور از تحلیل عاملی به روش مؤلفه های اصلی و تحلیل همسانی درونی استفاده شد. جهت بررسی پایایی آن نیز، از روش پایایی آزمون- آزمون مجدد و محاسبه ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد. یافته ها: نتایج تحلیل عاملی نشان دهنده وجود 7 عامل بود.همچنین نتایج تحلیل همسانی درونی نشان داد که این مقیاس از همسانی خوبی برخوردار می باشد. ضریب آلفای کرونباخ کل 91/0 و ضرایب آلفای کرونباخ خرده مقیاس ها از 76/0 تا 89/0 محاسبه شد. ضریب پایایی آزمون- آزمون مجدد برای کل مقیاس 57/0 و برای خرده مقیاس ها از 36/0 تا 71/0 محاسبه شد. بحث و نتیجه گیری: یافته های پژوهش حاضر نشان داد که مقیاس کارکردهای خاطره گویی از روایی و پایایی مناسبی در ایران برخوردار است و می توان از این مقیاس در کارهای پژوهشی و مداخلات درمانی (مانند، درمان خاطره گویی) استفاده نمود.