مدل شبیه سازی ذهن

مقدمه: بسیاری از افراد دارای لکنت، استرس فراوانی را متحمل شده و انعطاف پذیری شناختی آنان نیز دچار نقص است. یکی از درمان های نوین مطرح شده در درمان لکنت و مشکلات همراه با آن، مدل شبیه سازی ذهن است. هدف: هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی مدل شبیه سازی ذهن بر کاهش استرس و افزایش انعطاف پذیری شناختی افراد بزرگسال 40-20 ساله مبتلا به لکنت زبان است. روش: پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون همراه با گروه کنترل بود. تعداد 30 فرد مبتلا به لکنت مراجعه کننده به کلینیک توانمند سازان ذهن از طریق نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه استرس ادراک شده کوهن و همکاران (1983) و پرسشنامه انعطاف پذیری شناختی تقی زاده و نیکخواه (1394) و پروتکل درمان مدل شبیه سازی ذهن (برگرفته از پکیج درمانی- آموزشی لکنت زبان تقی زاده) بود. ابتدا سطح پایه استرس و انعطاف پذیری شناختی افراد دو گروه اندازه گیری شد. سپس، گروه آزمایش به مدت 12 جلسه فردی و گروهی درمان مبتنی بر مدل شبیه سازی را دریافت کردند؛ درحالی که افراد گروه کنترل هیچ مداخله ای را دریافت نکرد. در آخر، بار دیگر میزان استرس و انعطاف پذیری شناختی افراد دو گروه مورد ارزیابی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغیری با کمک نرم افزار SPSS-23 انجام شد. یافته ها: پس از کنترل نمرات پیش آزمون گروه ها، یافته ها نشان داد درمان مبتنی بر مدل شبیه سازی ذهن در مقایسه با گروه کنترل، بر کاهش استرس (0.01> P ) و افزایش انعطاف پذیری شناختی (0.05> P ) افراد مبتلا به لکنت زبان مؤثر بوده است. نتیجه گیری: استفاده از مدل شبیه سازی ذهن می تواند از طریق توانمندسازی ذهن افراد، به گونه ای موثر لکنت زبان و مشکلات همراه با آن را در بزرگسالان درمان کند.

مقدمه: لکنت زبان می تواند به دنبال تجربه حوادث آسیب زا و استرس ناشی از آن شروع شود و علائم تجزیه ای را به همراه داشته باشد. یکی از درمان های نویدبخش در درمان لکنت و مشکلات همراه آن، مدل شبیه سازی ذهن است. هدف: هدف از پژوهش حاضر، مطالعه اثربخشی مدل شبیه سازی ذهن بر کاهش تجارب تجزیه ای ناشی از حوادث آسیب زا در افراد مبتلا به لکنت بود. روش: این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه پژوهش شامل تمامی افراد مبتلابه لکنت زبان بود که در سال ۱۳۹۷ به کلینیک توانمندسازان ذهن مراجعه کردند. از این میان، تعداد ۳۰ نفر از مردان ۴۵-۱۸ ساله دارای لکنت که سابقه تجربه حادثه استرس آور را داشتند، به صورت در دسترس انتخاب شده و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. پس از سنجش سطح پایه علائم تجزیه ای همه افراد با استفاده از مقیاس تجارب تجزیه ای برنستین و همکاران (۱۹۹۳)، افراد گروه آزمایش درمان مدل شبیه سازی ذهن را دریافت کردند؛ درحالی که گروه کنترل هیچ مداخله ای را دریافت نکرد. در آخر، میزان تجارب تجزیه ای افراد مجدداً اندازه گیری شد. هم چنین، داده های پژوهش با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیری و نرم افزار SPSS ۲۳ تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که مدل شبیه سازی ذهن در مقایسه با گروه کنترل، بر کاهش تجارب تجزیه ای (فراموشی تجزیه ای، گسست ازخویشتن/گسست از واقعیت و تخیل/ جذب) افراد مبتلابه لکنت دارای تجربه حوادث آسیب زا، مؤثر بوده است (۰/۰۰۱> p ). نتیجه گیری: با توجه به نتایج بدست آمده می توان اذعان داشت که استفاده از این روش نوین می تواند با توانمندسازی ذهن مبتلایان، درمانگران را در درمان مؤثر لکنت زبان و مشکلات همراه آن یاری نماید.