دریاچه ی زریوار

توسعه ی گردشگری مزایای مستقیم و غیرمستقیم اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و محیطی بسیاری برای جامعه میزبان به همراه داشته و از عوامل مؤثر در شکل دهی الگوی توسعه می باشد؛ اما از طرفی دیگر، چنین رویکردی موجب پدید آمدن نگرانی ها و بیم هایی از تهدید و تخریب محیط زیست و میراث طبیعی، تاریخی و فرهنگی ساکنان محلّی گشته است. به همین دلیل امروزه، گردشگری پایدار به عنوان مفهومی نو برای مقابله با آثار مخرب توسعه ی گردشگری در چارچوب برنامه های توسعه ی پایدار به منظور حفاظت از محیط زیست مناطق گردشگری مورد توجه خاصی قرارگرفته است. با توجه به تأثیرگذاری شدید رفتار محیط زیستی گردشگران بر محیط زیست مقصد، در این پژوهش تأثیر متغیّرهای ذهنی- نگرشی و جمعیت شناختی در تبیین رفتارهای محیط زیستی گردشگران مورد   بررسی قرار گرفته است. به همین منظور تعداد 230 پرسشنامه به صورت تصادفی در بین گردشگران دریاچه ی زریوار شهرستان مریوان توزیع گردید و 200 پرسشنامه جمع آوری شده مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که بین جنسیت، سن و مدت اقامت بر میزان رفتارهای محیط زیستی گردشگران رابطه ی معناداری وجود ندارد. همچنین نتایج نشان از معناداری رابطه بین سطح تحصیلات، چگونگی مسافرت و نوع اقامت بر میزان رفتارهای محیط زیستی گردشگران دارد. نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد که بیشترین تأثیر را متغیّر نگرانی محیط زیستی و تحصیلات بر متغیّر وابسته دارند. به عبارت بهتر سطح تحصیلات بالاتر و نگرانی محیط زیستیِ بالاترِ گردشگران منجر به بروز رفتارهای محیط زیستی بیشتری در گردشگران شده است.

رسوبات دریاچه ی زریوار واقع در استان کردستان با پوشش دوره ی زمانی تقریبا ده هزار ساله برای نوع دانه بندی رسوبات و مقادیر دیاتومه ها مورد آزمایش قرار گرفته شده است. بازسازی تغییرات در سطح آب دریاچه، میزان تغییرات در اندازه ی دانه های رسوبی و شوری از مغزه ی رسوبی ۶۸۸ سانتی متری برداشته شده از نزدیک ساحل غربی دریاچه توالی از تغییرات آب و هوای و تغییرات محیطی را نشان می دهد. دو مرحله ی کاهش و تغییر در سطح آب دریاچه در ۶۸۷۰-۵۵۰۰ و۳۱۷۰- ۱۳۰۰ سال قبل به همراه مقادیر بالای ذرات ماسه، کاهش در میزان ذرات سیلت و کاهش گونه های دیاتومه های آب شیرین و کاهش شکل های الیگوتروفنتیک دریاچه به همراه پیک مشخصی از افزایش گونه های آب شور و افزایش در اشکال مزوتروفنتیک دریاچه و افزایش گونه های Cymbella ehrenbergii رخ داده داده است بیشترین افزایش در گونه های آب شور مربوط به گونه ی Anomoeoneis Sphaerophora در ۶۰۰۰ سال قبل می باشد. دو مرحله ی افزایش سطح آب دریاچه در ۸۹۵۰-۶۸۷۰ و ۵۵۰۰-۳۱۷۰ سال قبل به همراه افزایش در میزان سیلت، کاهش میزان ماسه، افزایش میزان گونه های دیاتومه های آب شیرین و درصد کم یا ناپدید شدن تقریبی گونه های آب شور شامل A. Sphaerophora و افزایش در گونه های Cymbella leptoceros همراه با افزایش در شکل های الیگوترفنتیک و کاهش شکل های ائوتروفنتیک دریاچه می باشد .هدف دیگر این مطالعه بررسی تغییرات خط ساحلی و سطح آب دریاچه با استفاده از چهار تصویر ماهواره ای می باشد که نتایج به دست آمده از تکنیک GIS، آماده سازی، پردازش و طبقه بندی حاکی از کاهش شدید سطح آب دریاچه از سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۱ از ۷۱/۲۱ کیلومتر مربع به ۰۴/۱۳ کیلومتر مربع یعنی از دست رفتن ۹۵/۳۹ درصد کل سطح دریاچه در مدت ۸ سال می باشد .