مقیاس رضایت از زندگی

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی خصوصیات روانسنجی مقیاس رضایت از زندگی در بین دانشجویان انجام شد. روش: نمونه پژوهش شامل 400 دانشجو (200 پسر و 200 دختر) بود که با استفاده از روش نمونه برداری تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزارهای اندازه گیری پژوهش مقیاس رضایت از زندگی، فهرست شادکامی آکسفورد و پرسشنامه افسردگی بک بود. نتایج: نتایج نشان داد هماهنگی درونی مقیاس برابر با 85/0 و پایایی باز آزمایی آن برابر با 77/0است. نتایج تحلیل عاملی اکتشافی و تاییدی نشان داد که مقیاس رضایت از زندگی تک عاملی است. بین نمرات رضایت از زندگی دانشجویان دختر و پسر تفاوت معنا داری مشاهده نشد. نتایج پژوهش نشان می دهد که مقیاس رضایت از زندگی یک ابزار معتبر و روا برای اندازه-گیری رضایت از زندگی دانشجویان ایرانی است.

هدف : پژوهش حاضر با هدف بررسی ویژگی های روان سنجی و ساختار عاملی مقیاس رضایت از زندگی در یک نمونه از بیماران سرپایی روان پزشکی در مرکز روان پزشکی شفا رشت در سال 1393-1392 انجام شد. روش : 131 بیمار مبتلا به اختلال روان پزشکی (57 زن و 74 مرد)، با روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند و مقیاس رضایت از زندگی را به همراه پرسش نامه های اضطراب بک، افسردگی بک، مقیاس 21 گویه ای افسردگی، اضطراب و استرس، مقیاس ناامیدی بک، مقیاس عزت نفس کوپر اسمیت و مقیاس دلیلی برای زندگی تکمیل کردند. یافته ها : تحلیل داده ها نشان می دهد که ساختار عاملی مقیاس رضایت از زندگی تک بُعدی است و براساس نتایج یافته های تحلیل عاملی اکتشافی و تحلیل عاملی تأییدی، مدل ساختار عاملی با یک بُعد دارای بهترین برازندگی خواهد بود. همسانی درونی مقیاس برابر با 75/0 و پایایی بازآزمایی برابر با 64/0 است. تفاوت معناداری بین رضایت از زندگی مردان و زنان مشاهده نشد. نتیجه گیری : نتایج پژوهش نشان می دهند که مقیاس رضایت از زندگی، یک ابزار قابل اعتماد و معتبر برای اندازه گیری رضایت از زندگی در میان بیماران سرپایی و بیماران روان پزشکی بعد از ترخیص است.