جسمی سازی

بخش قابل توجهی از مراجعین به مراکز بهداشتی درمانی را افرادی تشکیل می دهند که از مشکلات روانی اجتماعی رنج می برند. بسیاری از این افراد از طرح مشکل خود به صورت واضح و بی پرده با پزشکان اکراه دارند و معمولاً این مشکلات را در قالب علائم و شکایات جسمی غیراختصاصی مطرح می کنند که بالطبع در ارزیابی های کلنیکی و پاراکلنیکی هیچگونه یافته ای دال بر وجود یک بیماری طبی یافت نمی شود. از این پدیده در طب به عنوان جسمی سازی نام برده می شود. چرخه معیوبی که در اثر مراجعات مکرر این بیماران رخ می دهد هزینه های هنگفتی را بر سیستم های درمانی تحمیل می کند و تأثیرات نامطلوب فراوانی را چه برای بیمار و چه کادر درمانی بدنبال خواهد داشت.

  هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه ی انگاره ی ذهنی از خدا با روان پریشی و جسمی سازی در دانشجویان می باشد. بدین منظور تعداد 363 نفر از دانشجویان دانشگاه های علوم پزشکی تهران و ایران با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای انتخاب شدند. مقیاس های روان پریشی و جسمی سازی در چک لیست نشانگان رفتاری (دراگوتیس و همکاران، 1973) و مقیاس انگاره ی ذهنی از خدا (گورساچ، 1968) بر روی دانشجویان اجرا شد. تحلیل داده ها با استفاده از رگرسیون چندگانه نشان داد که میزان روان پریشی و جسمی سازی دانشجویان را می توان از نوع انگاره ی ذهنی آنان از خدا پیش بینی کرد. همچنین نتایج پژوهش نشان داد، دانشجویان دختری که انگاره ی ذهنی مثبتی از خدا داشتند از روان پریشی و جسمی سازی کمتر و دانشجویان پسری که انگاره ی ذهنی مثبت از خدا داشتند و خداوند را بی نهایت و در ورای زمان و مکان به حساب می آوردند، از روان پریشی کمتری برخوردار بودند. لازم به توضیح است که هر چند ارتباط میان برخی از سازه های پژوهش از لحاظ آماری معنی دار است، اما قدرت تبیین کنندگی این روابط ضعیف است.