ژئوپلتیک جهان اسلام برای اولین بار در اواخر دهه پنجاه میلادی مطرح شد . سپس یکی از پژوهشگران فرانسه ، جهان اسلام را به عنوان مجموعه ای در نظر گرفت و مطرح ساخت که این ساختار از دو بخش مرکز و پیرامون تشکیل یافته است . از آنجا که این تقسیم بندی با واقعیت های ژئوپلتیکی کشورهای اسلامی هماهنگ نبود ، نیاز به تجدید نظر داشت و جهان اسلام به سه بخش مرکز ، غرب و شرق تقسیم بندی گردید ، و نظر به اینکه این تقسیم بندی با واقعیت های گسترش و نفوذ اسلام هماهنگی داشت مورد توجه صاحب نظران غربی نیز قرار گرفت .
پس از پایان جنگ جهانی دوم آرمان همگرایی و همبستگی مورد توجه مکاتب مختلف قرار گرفت و آنها را بر آن داشت تا راههای تحقق آن را دنبال کنند . ناسیونالیستهای کشورهای مستعمره نیز از این وادی عقب نماندند . همگرایی را می توان این گونه تعریف کرد : فرآیندی است که طی آن دولت ها از تمایل و اشتیاق هدایت و رهبری سیاستهای داخلی و خارجی خود به صورت مستقل و ملی انصراف جسته و برای نیل به هدف ها و منافع مشترک اتخاذ تصمیم های مربوطه را به یک نهاد فرا ملی واگذار کنند .
قرن بیست و یکم از نظر بسیاری از برنامه ریزان سیاستهای اقتصادی افریقا قرن تحولات عظیم و جهشهای چشمگیر تلقی می شود . با توجه به تجربه استقلال و آزادی از یوغ استعمارگران مردم کشورهای این قاره به آینده اقتصادی در خشانی چشم دوخته اند . در این مقاله عوامل ، علل و انگیزه های داخلی موثر در تسریع و همچنین موانع موجود در مسیر جهش اقتصادی این قاره مورد بررسی قرار گرفته است . این عوامل و موانع به دو دسته خارجی و داخلی تقسیم شده اند .
مصر از جمله سرزمینهایی است که میتواند با داشتن ویژگیهایی در فرهنگ و تمدن با سرزمین ایران که از این جهت دارای پایگاهی غنی میباشد ، به رقابت بر خیزند . سرزمین مصر از دیرباز با کشور ایران در ارتباط بوده است و در مقاطع تاریخی وجود مشترکات دینی و فرهنگی و دیگر مسائل این دو کشور را به یکدیگر نزدیک کرده است . از این رو هر گاه سخن از دو کشور به میان می آید ، جایگاه تمدنی دو کشور در عرصه جهانی و نیز نقش و تاثیر آنها در پایه ریزی فرهنگ اسلامی در جهان اسلام به عنوان مهمترین ویژگیها مطرح میگردد . ...
برگزاری ششمین کنفرانس منطقه ای افریقا برای زنان در آدیس آبابا و برگزاری مجموعه ای از نشستهای زیر منطقه ای در شمال ، شرق ، جنوب و افریقای مرکزی از جمله ابتکارات سازمان ملل برای ارزیابی اجرای تعهدات کشورها در چهارمین کنفرانس جهانی زن ( پکن ، 15-4 سپتامبر 1995 ) در جهت بهبود وضعیت زنان در این قاره می باشد . ...
