جمیله بابازاده

در مقاله حاضر به شخصیت و عملکرد مدرس زبان روسی، به عنوان زبان خارجی،متناسب با شرایط ایران پرداخته می شود.در این مقاله تلاش بر آن است تا نقش مدرس زبان روسی و وظایف او در نظام آموزشی-تربیتی دانشگاه تهران بررسی شود.به همین منظور در مقاله حاضر،آرای نظریه پردازانی همچون مالچانوفسکی که پژوهش های عمده ای در زمینه عملکرد مدرس زبان روسی،به عنوان زبان خارجی دارد و نیز دیگر نظریه پردازان،مورد بررسی قرار گرفته اند.به نظر نگارندگان مقاله، وظیفه انگیزشی-گرایشی مدرس زبان،وظیفه ای مهم تر و حیاتی تر از دیگر وظایف آموزشی وی به شمار می رود.در مقاله حاضر نه تنها مسئله انگیزش به عنوان یکی از مهمترین و به روزترین مسائل در زمینه تدریس مطرح می شود، بلکه توصیه ها و راهکارهایی پیشنهاد می شود که به جنبه عملی مسئله فوق کمک کرده و مدرس زبان روسی به عنوان زبان خارجی را به سمت خودتحلیلی هدایت می نماید که به نوبه خود موجب رشد حرفه ای و شغلی و نیز خودآگاهی رسالت آموزشی او خواهد شد.

"در حال حاضر مسئله ارتباط انسانی یکی از مطرح ترین موضوعاتی است که ذهن زبان شناسان، مردم شناسان، روان شناسان و فلاسفه را به خود مشغول داشته است. از آنجایی که زبان نه تنها اصلی ترین ابزار برقراری ارتباط میان انسان ها بلکه همچنین بخش مهمی از فرهنگ مردم محسوب می شود، بنابراین ارتباط زبان با فرهنگ و تاثیر متقابل آن دو از اهمیت بالایی برخوردار بوده و توجه زیادی را به خود معطوف داشته است. در این مقاله برقراری ارتباطات انسانی در رابطه با آموزش زبان های خارجی بررسی می شود. حل مسائل مربوط به زبان و فرهنگ، به بهینه سازی فرایند آموزش زبان های خارجی و تحقق بخشیدن هدف عملی آموزش یعنی تسلط بر زبان خارجی توسط زبان آموزان به عنوان وسیله برقراری ارتباط کمک می کند. در این راستا مؤلف مقاله از میان واحدهای زبانی، اصطلاحات را که حاوی غنی ترین اطلاعات فرهنگی اند مورد بررسی و نتیجه گیری قرار داده است. به نظر مؤلف مقاله در تدوین مطالب درسی مربوط به اصطلاحات و تعبیرات نه تنها ایدیوم ها، بلکه ترکیب کلمات یا گروه واژه های ثابت نیز از اهمیت ویژه ای برخوردارند. "

گروه زبان و ادبیات روسی در حال حاضر مجموعه ای با عملکرد فعال و رو به گسترش در ساختار دانشگاه تهران به شمار می رود. طی سالیان متمادی روش تدریس سنتی زبان روسی به عنوان زبان خارجی در این گروه به صورت دستور-ترجمه بوده است. نتیجه چنین روشی آن بوده که دانشجویان از معلومات نظری گسترده ای برخوردار می شدند در حالی که در به کارگیری این معلومات با مشکلات فراوانی مواجه بودند. در مورد تدریس توامان زبان و فرهنگ باید اذعان نمود که تاکنون توجه شایانی به این مقوله نشده است. امروزه ایجاد توانش ارتباطی در نزد زبان آموزان که تسلط لازم و مطلوب بر زبان خارجی را فراهم می آورد به عنوان هدف اصلی در آموزش نوین زبان مد نظر می باشد. همانطور که پیداست توانش ارتباطی شامل توانش زبانی- کلامی و فرهنگی می باشد. کار عملی با دانشجویان دانشگاه تهران بر این امر صحه می گذارد که آنان در طول تحصیل نه تنها با ویژگی های ملی-فرهنگی رفتار کلامی بلکه با ویژگی های رفتار ارتباطی نیز برخورد پیدا می کنند. در همین رابطه اکنون در گروه زبان و ادبیات روسی دانشگاه تهران به صورت کاملاً شفاف و دقیق به رویکرد فراگیری توام زبان و فرهنگ روسی توجه گردیده است. اضافه نمودن دروسی چون «تاریخ روسیه» و «کشورشناسی روسیه» به برنامه درسی گروه زبان و ادبیات روسی و همچنین بازنگری و نوآوری در مطالب و روش های تدریس زبان روسی به عنوان زبان خارجی در دانشگاه تهران این مسئله را تایید می نماید.

"در روش تدریس معاصر، این اصل به طور کلی و عمومی پذیرفته شده است که کتاب درسی با جهت گیری ملی مهم ترین وسیله بهبود روند آموزش در شرایط فقدان محیط زبانی و فرهنگی زبان آموزان به شمار می رود. نویسنده مقاله با توجه به تحقیقات وسیع در زمینه کتاب آموزشی زبان روسی برای خارجیان، و نیز تجربه تدریس در دانشگاه تهران، به برخی نتایج درباره مسایل و دشواری های تدریس زبان روسی در ایران و اصول تالیف کتاب درسی با جهت گیری ملی برای دانشجویان زبان آموز ایرانی دست یافته است. به نظر نویسنده مقاله، کتاب های موجود در زمینه تدریس زبان روسی، امروزه به عنوان ابزاری کارامد در بهبود آموزش، پاسخگوی اهداف عملی آموزش نیست و راه حل برای رفع این مشکل تالیف کتاب آموزشی با ویژگی های ذیل می باشد: - آداب مذهبی مرتبط با دانشجویان مسلمان، در آن مد نظر قرار گرفته باشد. - دربرگیرنده محیط های ارتباطی مطابق با شرایط ایران باشد. - نیازهای ارتباطی دانشجویان زبان روسی را منعکس نماید. - موضوعات متون کتاب درسی نسبت به دیگر اجزای تشکیل دهنده کتاب مانند قواعد و نکات دستوری از اهمیت بیشتری برخوردار باشد. کتاب آموزشی زبان روسی که در آن موارد فوق لحاظ گردد، می تواند تا حدودی فقدان زبانی و فرهنگی سخنگویان زبان دوم را جبران کند."