عزیز کامران

مقدمه: آموزش مبتنی بر شبیه سازی روشی برای ایجاد تجربه آموزشی بدون قرارگیری در یک محیط واقعی است. در ساله های اخیر این نوع آموزش باتوجه به مبحث ایمنی بیمار جزو اولویت های آموزش پزشکی قرار گرفته است. دراین بین در کنار مزایا و نواقصات آموزش مبتنی بر شبیه سازی، پرداختن به موضوع شایستگی مدرسان آموزش مبتنی بر شبیه سازی نیز حائز اهمیت می باشد؛ بنابراین، هدف پژوهش حاضر شناسایی مولفه های شایستگی مدرسان آموزش پزشکی در زمینه آموزش مبتنی بر شبیه سازی است. روش ها: روش پژوهش به صورت کیفی از نوع سنتزپژوهی و به لحاظ هدف از نوع کاربردی است. لذا از 153 منبع یافت شده، طی روش تحقیق سنتزپژوهی با استفاده از کلیدواژه هایی به زبان فارسی و لاتین در پایگاه های نظیر الزویر، اشپرینگر، پاپ مِد و غیره و همچنین پایگاه های اطلاعاتی فارسی مانند SID، مگ ایران و ایرانداک در بین سال های 2010-2022 انتخاب گردید.32 پژوهش که از لحاظ محتوا مرتبط با موضوع تحقیق بودند انتخاب شدند. سپس مفاهیم شناسایی شده با استفاده از نرم افزار MAXQDA کدگذاری شدند. یافته ها: بر اساس تحلیل های انجام گرفته،352 کد اولیه،32 مقوله فرعی و 6 مقوله اصلی شامل دانش تخصصی تدریس، مهارت تخصصی تدریس، طراحی آموزشی، توسعه انگیزه فراگیران، مهارت پژوهشگری و ارزشیابی آموزش مبتنی بر شبیه سازی استخراج گردید. نتیجه گیری: در هنگام جذب، انتخاب، استخدام مدرسان و یا حتی بعد از استخدام و به کارگیری آنان در زمینه آموزش های مبتنی بر شبیه سازی، می توان با استفاده از شاخص های شناسایی شده در این پژوهش، اقدام به ارزیابی مدرسان کرد