داریوش محمدی اوتاری

پژوهش حاضر با هدف بررسی و شناسایی عوامل علی، زمینه ای و مداخله گر موثر در کاهش میزان آسیب پذیری فیزیکی شهر تالش در برابر زمین لرزه با رویکرد نوسازی و بازسازی انجام شده است. پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و دارای ماهیت تفسیری و تحلیلی و از لحاظ روش در گروه پژوهش های کیفی و کمی قرار دارد. به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات از روش تئوری زمینه ای و مدل (FARAS)، استفاده شده است. بر اساس نتایج به دست آمده، مقولات: توسعه غیرمتمرکز در برنامه های توسعه شهری، افزایش تاب آوری نهادی و کالبدی در تالش و مدیریت یکپارچه در بین سازمان ها از عوامل علی موثر در کاهش آسیب پذیری فیزیکی شهر تالش در برابر زلزله شناسایی شدند. سپس مقولاتی از جمله: توسعه بانک اطلاعاتی از شهر تالش، اطلاع رسانی و افزایش آگاهی در زمینه حجم آسیب پذیری فیزیکی شهر در برابر زلزله، امکانات فنی، گفتمان سازی و تبادل دانش و اطلاعات در زمینه کاهش آسیب پذیری فیزیکی و شناسایی اهمیت و ضرورت رویکرد بازسازی و نوسازی در امنیت فیزیکی بافت های شهری در برابر زلزله، به عنوان عوامل زمینه ای و مقولاتی از جمله: مستندسازی و عملکرد هر سازمان در رابطه با کاهش آسیب پذیری فیزیکی در شهر تالش، تدوین نظام نامه و استراتژی کلی در بین سازمان های ذی ربط، نظارت و پیگیری و تشکیل کمیته تخصصی به عنوان عوامل مداخله گر موثر در کاهش آسیب پذیری فیزیکی شهر تالش از دل مصاحبه ها استخراج شدند. سپس نتایج مدل آراس فازی نشان داد، مدیریت یکپارچه در بین سازمان ها با مقدار وزن 420/0، از  بین عوامل زمینه ای مطرح شده، گفتمان سازی و تبادل دانش و اطلاعات در زمینه کاهش آسیب پذیری فیزیکی با مقدار وزن 430/0، و از بین عوامل مداخله گر مطرح شده، به ترتیب: تدوین نظام نامه و استراتژی کلی در بین سازمان های ذی ربط با مقدار وزن 426/0، بیشترین میزان اهمیت را در کاهش آسیب پذیری شهر تالش در برابر زلزله به خود اختصاص داده اند.