شناسایی و ارزیابی مؤلفه های فرم شهری با رویکرد بهره وری مؤثر از انرژی های تجدیدپذیر (نمونه موردی شهر تبریز)(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزههای تخصصی:
توجه به منابع تجدیدپذیر انرژی که جایگزین مناسبی برای سوخت های فسیلی تجدیدناپذیر هستند، سبب شده است که جوامع به سمت انرژی های تجدیدپذیر، نظیر انرژی خورشیدی سوق پیدا کنند. فرم و ساختار فضایی شهر از ابعاد مهم شناخت و تحلیل شهر می باشد و از عوامل مؤثر بر مصرف انرژی در آن ها است. هدف از این پژوهش شناسایی و ارزیابیِ ابعاد، مؤلفه ها و شاخص های فرم شهر و نوع تحقیق، کاربردی و روش تحقیق توصیفی-تحلیلی بوده و جامعه آماری تحقیق 30 نفر از کارشناسان حوزه ی مرتبط که با استفاده از فرمول کوکران، تعداد 28 نفر به عنوان نمونه ی آماری انتخاب شدند. روش های گردآوری اطلاعات شامل؛ پرسشنامه و مطالعات اسنادی بوده و روش تجزیه و تحلیل اطلاعات نیز روش MARCOS (سنجش و رتبه بندی گزینه ها بر اساس راه حل) در نرم افزار Excel می باشد. نتایج تحقیق نشان می دهد در بخش ابعاد به ترتیب اقلیم با امتیاز 0.922، معماری ساختمان ها با 0.837 و ساختار فضایی و فرم شهر با 0.734، در ارتباط با معیارها، به ترتیب ساعات آفتابی با امتیاز 0.991، دما با 0.981، جهت گیری بلوک های ساختمانی و جهت گیری بهینه نمای ساختمان ها با 0.841، در ارتباط شاخص ها، به ترتیب شدت و جهت تابش با امتیاز 0.991، ضرایب ساعات آفتابی با 0.961 بیشترین اثر را در بهره وری مؤثر از انرژی خورشیدی را در شهر تبریز دارند.