آذین دخت جمال زاده

در قرن بیست و یکم، جنگ ترکیبی به عنوان یکی از پیچیده ترین اشکال جنگ ها شناخته می شود. این نوع جنگ، با به کارگیری از ابزارهای مختلف و روش های نظامی و غیرنظامی تلاش می کند تا دشمن را در ابعاد گوناگون تحت فشار قرار دهد. همچنین، با استفاده از فناوری های نوین، دیپلماسی فریب دهنده، انتشار اطلاعات نادرست و اقدامات اقتصادی شناخته می شود. این پژوهش به دنبال پاسخ به این پرسش است که چگونه می توان اصول حکمرانی را به گونه ای ترسیم و تقویت کرد که در مواجهه با جنگ ترکیبی، کارآمدی و مقاومت نظام حکمرانی حفظ شود؟ فرضیه پژوهش این است که اگر اصول حکمرانی به کمک فناوری های نوین، همکاری با دیگر کشورها و ایجاد سازوکارهایی برای تاب آوری داخلی در برابر تهدیدات جنگ ترکیبی تقویت شود، نظام حکمرانی می تواند در برابر تهدیدات حاصل از آن، مقاومت بیشتری داشته باشد. یافته های پژوهش نشان می دهد که نظام های حکمرانی که اصول خود را باتوجه به تغییرات و تهدیدات موجود بروز رسانی کرده، در مقابله با تهدیدات مقاوم تر بوده و تأثیر کمتری پذیرفته اند. همچنین؛ تبادل اطلاعاتی با دیگر کشورها و نهادهای بین المللی و استفاده از فناوری های نوین اطلاعاتی موجب تأثیرپذیری کمتری در مقابله با تأثیرات این نوع جنگ می شود. روش مورداستفاده در این مقاله، آینده پژوهی و سناریونویسی و مبنای نظری آن واقع گرایی نئوکلاسیک است و برای جمع آوری داده ها از اسناد به روز و معتبر بهره گرفته شده است.