ساره الماسی قلعه

مقدمه: اتوفاژی یک فرایند ضد پیری و در سلامت کاردیومیوسیت ها بسیار ضروری است. هدف از مطالعه حاضر مقایسه اثر دو مدل تمرین تناوبی با شدت بالا و تداومی با شدت متوسط بر ژن های سیرتوئین و عوامل دفاع ضد اکسایشی در عضله قلب رت های سالمند بود. روش پژوهش: 24 سر رت نر پیر نژاد ویستار با میانگین وزن 50±350 گرم به صورت تصادفی به گروه های کنترل، گروه تمرین تداومی با شدت متوسط (MICT)، گروه تمرین تناوبی شدید (HIIT) تقسیم شدند و 8 هفته تمرین داده شدند. بیان ژن های Sirt1 ، Sirt3 با استفاده از تکنیک Real time-PCR و سنجش غلظت SOD و GPX بوسیله جذب نوری اندازه گیری شد. برای مقایسه گروه ها از آزمون تحلیل واریانس یکراهه در سطح آلفای 05/0 استفاده شد. یافته ها: مقادیر بیان ژن Sirt1 و Sirt3 در گروه HIIT و MICT نسبت به گروه کنترل معنادار بود (05/0>p)؛ همچنین در Sirt1 بین گروه HIIT و MICT تفاوت معنادار وجود نداشت (05/0<p) و بر عکس در Sirt3 تفاوت معنادار وجود داشت (05/0>p). غلظت SOD در در هر دو گروه HIIT و MICT نسبت به گروه کنترل معنادار بود (05/0>p). غلظت GPX در در هر دو گروه HIIT و MICT نسبت به گروه کنترل معنادار بود (05/0>p). نتیجه گیری: هر دو نوع تمرین نسبت به گروه بدون تمرین، سبب تعدیل بیان ژنی ژن های Sirt1 و Sirt3 شدند؛ که احتمالا تمرینات ورزشی مسیر ضد پیری سیرتوئین ها را در موش های پیر فعال می کند. همچنین غلظت عوامل آنتی اکسیدانی بر اثر تمرین و به خصوص تمرین تناوبی شدید افزایش یافت.