شیوا سعداللهی

پژوهش پیشِ رو از منظر نظریه بی ادبی کلامی کالپپر (1996 و 2011) به بررسی شیوه های آسیب رساندن به وجهه زنان در سینمای دهه 90 ایران پرداخته است. هدف نخست این پژوهش یافتن انواع بی ادبی کلامی در مواجهه با زنان بود. هدف دوم نیز به بررسی چگونگی تاثیرگذاری بافت اجتماعیِ مرتبط با بی ادبی کلامی علیه زنان پرداخته است. هدف سوم پژوهش تحلیل چگونگی بازتولید یا نقد نظام مردسالار با توجه به الگوهای بی ادبی کلامی است. ازآنجاکه رابطه ای دوسویه میان سینما و جامعه وجود دارد، سینمای دهه 90 به عنوان بستر بازتاب دهنده شرایط فرهنگی-اجتماعی زنان در جامعه امروز ایران مورد توجه واقع شد. یافته ها نشان می دهد که از میان پنج الگوی بی ادبی کلامی، بی ادبی مثبت و بی ادبی منفی رایج ترین انواع بی ادبی کلامی به کاررفته علیه زنان در سینمای دهه 90 است که الگوی نخست بیشتر علیه زنان طبقات متوسط و مرفه و الگوی دوم علیه زنان طبقه فرودست استفاده شده است. همچنین برخی آثار به بازتولید وضع موجود و برخی دیگر نیز به نقد آن پرداخته اند.