فاطمه حاجی زاده عسکری

اقناع، هدف علم ارتباطات و قرآن، شریف ترینِ گونه ارتباط است. هدف نهایی از اقناع، رسیدن به کُنش از راه بینش و گرایش است. شرط اصلی اقناع دینی، در معرض پیام دینی قرارگرفتن مخاطب است. یکی از قواعد مهم فقهی، امتناع از سوءاختیار مکلف هست که نافی رفع عقوبت محذوریت های اختیاری در مسیر انجام تکلیف دینی است. پژوهش پیش رو از طریق گردآوری اطلاعات کتابخانه ای و با روش توصیفی تحلیلی به دنبال پاسخ به این پرسش است که مفهوم و کاربست قاعده «امتناع از سوءاختیار مکلف» در اقناع دینی چیست؟ قاعده امتناع در کلام و اصول فقه و فقه کاربرد دارد و پشتوانه نقلی و عقلی دارد و کاربست آن بسیار گسترده است. در مسئله اقناع دینی با تأکید بر قرآن کریم می توان کاربست این قاعده را در دو حوزه فردی و اجتماعی تقسیم بندی نمود که مسائلی همچون «انصات» می تواند در حوزه فردی مقوم به این قاعده باشد. براین اساس، دایره «انصات» از سکوت به استماع، توسعه خواهد یافت.