وحیده اسلامیه

هدف: پژوهش حاضر با هدف مدل یابی ساختاری گذار موفق دانشجویان از دانشگاه به کار بر اساس جهت گیری مسیر شغلی متنوع و شخصیت پیشتاز با نقش واسطه ای انطباق پذیری مسیر شغلی صورت پذیرفت. روش: پژوهش حاضر جزء تحقیقات توصیفی و از نوع معادلات ساختاری بود. جامعه آماری در این پژوهش، تمامی دانشجویان سال آخر مقطع کارشناسی دانشگاه های دولتی شهر تهران در سال تحصیلی 1403-1402 بودند که با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای 350 نفر از این دانشجویان به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه جهت گیری مسیر شغلی متنوع (PCO) باروخ (2014)، پرسشنامه شخصیت پیشتاز (PP) بتمن و کرانت (1993)، پرسشنامه انطباق پذیری مسیر شغلی (CAAS) ساویکاس و پورفلی (2012) و پرسشنامه بومی گذار موفق دانشجویان از دانشگاه به کار، پاشا، حسینیان و پردلان (1402) استفاده شد. تمامی اطلاعات حاصل از پرسشنامه در نرم افزار SPSS نسخه 24 و AMOS نسخه 24 تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد ضرایب استاندارد مسیر مستقیم مدل فرضی از جهت گیری مسیر شغلی متنوع و انطباق پذیری مسیر شغلی به گذار موفق دانشجویان از دانشگاه به کار معنادار اما از شخصیت پیشتاز به گذار موفق دانشجویان از دانشگاه به کار معنادار نیست؛ همچنین جهت گیری مسیر شغلی متنوع و شخصیت پیشتاز با نقش واسطه ای انطباق پذیری مسیر شغلی اثر غیرمستقیم معناداری بر گذار موفق دانشجویان از دانشگاه به کار دارند. نتیجه گیری: در این راستا تغییر و بهبود جهت گیری مسیر شغلی متنوع و شخصیت پیشتاز در کنار افزایش انطباق پذیری مسیر شغلی در دانشجویان زمینه را برای گذار موفق دانشجویان از دانشگاه به کار ایجاد می نماید.