سید موسی کافی

هدف: هدف تحقیق حاضر، بررسی عوامل استرس زای ورزشکاران تیم های منتخب ملی ایران بود.روش شناسی پژوهش: جامعه آماری تحقیق را 85 نفر از ورزشکاران تیم های ملی ایران در رشته های گروهی بسکتبال، والیبال، فوتبال، فوتسال و هندبال تشکیل می داد. نمونه آماری برابر با جامعه آماری در نظر گرفته شد که در مجموع 71 ورزشکار (83 درصد) در تحقیق شرکت کردند. پرسشنامه محقق ساخته عوامل استرس زای ورزشکاران با مطالعه مبانی نظری و در یک فرآیند اکتشافی تنظیم و با استفاده از روش تحلیل عاملی اکتشافی، دوازده خرده مقیاس شناسایی شد. برای آزمون فرضیه های تحقیق از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بنفرونی، آزمون تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی داری 05/0 ≤ p استفاده شد. بر اساس تحلیل عاملی، 65 گویه با بار عاملی 30/0 در دوازده عامل طبقه بندی گردید.یافته های پژوهش: نتایج تحقیق نشان داد عوامل آسیب دیدگی جسمانی، وضعیت جسمانی، مسائل شخصی و اجتماعی، تعارض با مربی، جوّ تیم، پیروزی و برنده شدن، یکنواختی و روحیه نداشتن، فشار زمان، ابهام و عدم اطمینان، انتظار پیشرفت، فشار تمرین و رسانه و استرس داخل زمین بیشترین نقش را در ایجاد استرس ورزشکاران دارند و تفاوت اولویت این عوامل نیز معنی دار بود.نتیجه گیری: به طور خلاصه، اولویت عامل استرس زای آسیب دیدگی جسمانی، وضعیت جسمانی و مسائل شخصی و اجتماعی نشان می دهد که مدیریت تمرینات و رقابت های ورزشی، پیشگیری و درمان آسیب های بدنی و مهارت های ارتباطی و میان فردی ورزشکاران به توجه بیشتری نیاز دارند.