لیدا جمال عشیتی

هدف پژوهش: هدف پژوهش حاضر شناسایی محرک های فرهنگی توسعه سیاسی در ایران بود و به شناسایی ابعاد و مؤلفه های محرک های فرهنگی توسعه سیاسی در ایران پرداخت. روش پژوهش:روش پژوهش از نوع کیفی، به صورت تحلیل مضمون بود. جامعه آماری: این پژوهش از منظر هدف، از نوع توسعه ای-کاربردی، از منظر گردآوری داده ها، از نوع توصیفی و از منظر قطعیت داده ها، از نوع اکتشافی بود. نمونه گیری در پژوهش حاضر هدفمند و تا اشباع نظری ادامه یافت. در بخش منابع نوشتاری، با بررسی 19 منبع (از بازه 1380تا 1402) در بخش مصاحبه با 9 مصاحبه، اشباع نظری حاصل شد. روش انجام پژوهش: پژوهش از نوع کیفی و به روش تحلیل مضمون انجام شد. یافته ها و نتیجه پژوهش: یافته های پژوهش نشان داد که محرک های فرهنگی توسعه سیاسی در ایران به 76 مضمون پایه ای، 18 مضمون سازمان دهنده و 4 مضمون فراگیر تقسیم شدند. مضامین فراگیر شامل ارزش های بنیادین دین، رفتارهای میل به توسعه دانش و قدرت، هویت و غرور ملی-مذهبی، و تجارب تاریخی هستند. نتایج تأکید می کنند که فرهنگ نقش کلیدی در توسعه سیاسی ایران دارد و می تواند مبنایی برای سیاست گذاری های آینده باشد. توجه به ابعاد فرهنگی می تواند به تقویت مشارکت اجتماعی و سیاسی و ایجاد تحولات مثبت در نظام سیاسی ایران کمک کند..