رضا حاجی قاسمی

یکی از موانع تحقق اهداف و برنامه ها در شرکت های دانش بنیان، ترک خدمت کارکنان آن هاست. به کارگیری سبک رهبری مناسب یکی از عواملی است که می تواند از بروز این مسئله جلوگیری کند؛ لذا در این پژوهش تأثیر سبک رهبری حمایتی بر قصد ترک خدمت کارکنان دانشی با تأکید بر نقش میانجی تعهد سازمانی و رضایت شغلی کارکنان، بررسی می شود. روش تحقیق از نوع توصیفی پیمایشی و جامعه مورد مطالعه، تمام کارکنان و متخصصان شاغل در شرکت های دانش بنیان پارک علم و فناوری یزد و پارک فناوری پردیس تهران است. حجم نمونه با توجه به جدول گرین 138 نفر تعیین و با روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های استاندارد توصیف رفتار رهبری (LBDQ)، تعهد سازمانی بالفور و کسلر، رضایت شغلی مینه سوتا و تمایل به ترک خدمت مقیمی استفاده شده است. پایایی و روایی پرسشنامه ها ازطریق ضریب آلفای کرونباخ و ضریب پایایی ترکیبی و همچنین بررسی روایی محتوایی و روایی سازه، پذیرفته شده است. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از مدل سازی معادلات ساختاری با حداقل مربعات جزئی و با نرم افزار Smart PLS انجام شده است. برپایه یافته های تحقیق، سبک رهبری حمایتی به صورت مستقیم و غیرمستقیم در جلوگیری از ترک خدمت کارکنان تأثیرگذار است، و تأثیر غیرمستقیم بیش از تأثیر مستقیم آن است.