بانیپال تاتارو

زمینه و هدف: با وجود پژوهش های متناقض در زمینه اکسایش چربی ناشی از فعالیت های سرعتی- توانی با وهله های کمتر از 4-3 بار در روز، پژوهش حاضر، با هدف مقایسه تفاوت اکسیژن مصرفی اضافی پس از ورزش (EPOC)، نسبت تبادل تنفسی (RER) و اکسایش چربی/کربوهیدرات ناشی از فعالیت های 20 – ثانیه ای مبتنی بر آزمون وینگیت (20-sec WBE) یک و دو وهله ای، در مردان دارای اضافه وزن و چاق، انجام شد. روش تحقیق: پژوهش حاضر، در قالب یک طرح نیمه تجربی تک گروهی متقاطع با اندازه گیری مکرر طی دو مرحله (با یک هفته فاصله)، روی 14 مرد میانسال (میانگین سن 1/3±8/35 سال) داوطلب دارای اضافه وزن و یاچاق (شاخص توده بدنی بیش از 25 کیلوگرم بر متر مربع) انجام شد. داده های گازهای تنفسی قبل، حین و ۳۰ دقیقه پس از فعالیت 20-sec WBE یک و دو وهله ای اندازه گیری گردید. گرم کردن در هر دو روش و بازیافت مابین دو وهله 20-sec WBE، شامل: 30 ثانیه رکاب زنی (با سرعت 70-60 دور/دقیقه) با باری معادل یک چهارم 5/7 درصد وزن بدن و نسبت فعالیت به بازیافت 1:1 بدون بار بود که با یک دوره رکاب زنی سه دقیقه ای بدون بار (با سرعت 60 دور/دقیقه) ادامه یافت. داده ها با استفاده از آزمون های t زوجی و تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر در سطح معنی داری p≤0/05 بررسی شد. یافته ها: هزینه انرژی تام و دوره بازیافت، EPOC، و اکسایش کربوهیدرات تام در روش دو وهله ای به طور معنی دار بیشتر از روش یک وهله ای بود؛ در حالی که تفاوت معنی داری بین اکسایش چربی نقطه ای و تام (از ابتدای گرم کردن تا انتهای دوره بازیافت 30 دقیقه ای)، مشاهده نشد. همچنین، تفاوت RER دوره بازیافت، فعالیت یک و دو وهله ای معنی دار نبود. نتیجه گیری: افزایشEPOC  و هزینه انرژی روزانه پس از انجام تنها یک یا دو وهله فعالیت مبتنی بر آزمون وینگیت (40-20 ثانیه/روز)، می تواند راهبرد مناسبی برای بهبود اکسایش چربی برای افراد دارای اضافه وزن/چاق با محدودیت زمانی برای ورزش باشد.