مرجان عطارد

استفاده از دیدگاه های جنسیتی در طراحی شهری در دهه های گذشته بسیار رواج یافته و منجر به ایجاد پروژه هایی تحت عنوان طراحی جنسیتی یا طراحی حساس به جنسیت شده است. زنان همیشه برای حضور در فضاهای شهری محدودیت هایی داشتند که این محدودیت ها ناشی از طراحی و برنامه ریزی فضاهای شهری و همچنین هنجارهای اجتماعی و فرهنگی است. این هنجارها تنها فضای خانه و فضای نزدیک آن را متعلق به زنان می داند و آن ها به نوعی حق حضور پررنگ در جامعه را نمی دهد. لذا در این راستا، این پرسش ها مطرح می شوند که چگونه به وسیله معماری می توان فضایی را ایجاد کرد که علاوه بر پاسخگویی به نیاز بانوان زمینه تعامل سازنده آن ها را فراهم کند؟ چگونه با استفاده از روش هستی شناسی افقی و استراتژی شیء بر شیء می توان به فضایی جذاب تر به نسبت روش های قدیمی دست یافت؟ هدف این طرح نادیده گرفتن نقش مردان و توجه مفرط به جایگاه بانوان نیست بلکه بهبود کیفیت حضور و تعامل آن ها با یکدیگر و جامعه است. روش ﺗﺤﻘﯿﻖ اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺗﺮﮐﯿﺒﯽ از روش «ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ- ﺗﺤﻠﯿﻠﯽ» و «رواﻧﺸﻨﺎﺳﯽ ﺑﻮم ﺷﻨﺎﺧتی» در ﺑﺴﺘﺮ ﭘﯿﻤﺎﯾﺸﯽ اﺳﺖ. در اﺑﺘﺪا ﻗﺴﻤﺖ ﮐﯿﻔﯽ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺑﺎ اﺳﺘﻨﺎد ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ، ﭼﺎرﭼﻮب ﻧﻈﺮی ﭘﮋوﻫﺶ اﺳﺘﺨﺮاج ﺷﺪه است.اهداف پژوهش:بهبود کیفیت حضور و تعامل بانوان با یکدیگر و جامعه.شناخت هستی شناسی افقی و به کارگیری آن به صورت گسترده در معماری.سؤالات پژوهش:فضای مورد نیاز بانوان به عنوان یک کنشگر اجتماعی باید دارای چه ویژگی ها و مؤلفه های باشد؟چگونه می توان با استفاده از روش هستی شناسی افقی و استراتژی شیء بر شیء به فضایی جذاب تر و فارغ از ارزش گذاری های جنسیتی نسبت به روش های قدیمی دست یافت؟