حدیثه حقداری

هر جامعه ای متناسب با فرهنگ و تاریخ خود تلاش می کند افرادی را به عنوان الگو برای اعضای جامعه اش معرفی کند. حضرت زهرا (س) یکی از افراد شاخصی است که در جامعه ایرانی اسلامی به عنوان الگو معرفی می شود؛ اما به نظر می رسد در سیره پژوهی و سیره نگاری ها ابعاد مختلف زندگی ایشان مانند فعالیت های اقتصادی و سیاسی مورد توجه نبوده است. این مقاله به کمک روش تحقیق کیفی اسنادی به آسیب شناسی برخی از سیره های نگاشته شده در زمینه ی زندگی حضرت زهرا (س) می پردازد. از مجموعه مطالعات، چهار آسیب استخراج شده است. مؤلفه تفسیر مردسالارانه از سیره حضرت زهرا (س)، توجه نکردن به مقتضیات زمانی و مکانی زیست آن حضرت، درنظرنگرفتن منزلت الهی ایشان و در نهایت محدودکردن مؤلفه های الگویی ایشان به زنان، آسیب هایی هستند که در سیره پژوهی ها در مورد زندگی حضرت زهرا (س) به چشم می خورند. مجموعه این آسیب ها باعث دشواری در الگوپذیری و معاصرسازی سیره حضرت زهرا (س) می شود. اشتغال همراه با درآمد، انجام امور خیریه ای برای رفع محرومیت، وصیت بر باغ ها و املاک هفت گانه و امور مالی، پاسخگویی به سؤالات احکام اسلامی، حضور در امور سیاسی از کودکی و پرچمداری اعتراض سیاسی از جمله فعالیت های اجتماعی هستند که حضرت زهرا (س) در زمان حیات شان به آن ها مشغول بوده است. روح کلی حاکم بر این فعالیت ها به گونه ای است که هر انسانی می تواند از آن ها الگوپذیری داشته باشد.