خسرو مختاری سولا

هدف: هدف از این مطالعه، اعتبارسنجی الگوی آسیب شناسی برنامه درسی مغفول در دوره دوم متوسطه شهر تهران بود.   روش شناسی: این تحقیق از نوع کاربردی و به روش توصیفی-پیمایشی انجام شد. جامعه آماری تحقیق شامل تمامی دبیران دوره دوم متوسطه شهر تهران بود که از میان آن ها 370 نفر به صورت تصادفی انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه ای محقق ساخته بود که هشت بُعد سواد را با ضرایب پایایی مناسب ( α = 0.93 تا α = 0.96) مورد سنجش قرار داد. برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل عاملی تأییدی، آزمون تحلیل کوواریانس و مدل یابی معادلات ساختاری استفاده شد.   یافته ها: یافته های تحقیق نشان داد که شرایط علّی، زمینه ای، راهبردی، مداخله ای و پیامدی با الگوی آسیب شناسی برنامه درسی مغفول همبستگی معناداری دارند. این نتایج نشان می دهد که برنامه های درسی فعلی دوره دوم متوسطه تهران نیاز به بازنگری و تقویت در ابعاد مختلف سواد دارند تا بتوانند به طور جامع تری نیازهای آموزشی و تربیتی دانش آموزان را پوشش دهند.   نتیجه گیری: این مطالعه بر اهمیت بازنگری و اصلاح برنامه های درسی در دوره دوم متوسطه تاکید می کند. یافته ها نشان دهنده نیاز به تمرکز بیشتر بر ابعاد مغفول سواد در برنامه های درسی است که می تواند به بهبود کیفیت آموزش و تربیت دانش آموزان کمک کند. پیشنهاد می شود که سیاست گذاران آموزشی با بهره گیری از این نتایج، برنامه های درسی فعلی را بهبود بخشند و راهکارهای نوینی را در جهت افزایش کارایی این برنامه ها اتخاذ کنند.