مژده صیادی

هدف از پژوهش حاضر ارزیابی مؤلفه های تأثیرگذار بر رضایت کودکان از مجتمع های مسکونی محل سکونتشان مدنظر بود. نوع تحقیق توسعه ای-کاربردی است. روش تحقیق ترکیبی (کیفی و کمی) و توصیفی-همبستگی می باشد. جامعه آماری شامل کودکان 15-11 سال ساکن در مجتمع های مسکونی نوساز سه شهرک کاج، آرامش و کریم آباد در شهر تنکابن است که 100 دختر و 100 پسر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها در این پژوهش پرسشنامه معتبر بود. برای تجزیه و تحلیل یافته ها از نرم افزار SPSS.19 و آزمون های همبستگی پیرسون، رگرسیون و فریدمن استفاده شد. یافته ها نشان داد که محیط مسکونی به واسطه ابعاد عینی و ذهنی به ترتیب با میزان تأثیر 78/7 و 75/5 باعث رضایت کودکان می شود. این ابعاد به شاخصه های کالبدی-واحد همسایگی، کالبدی-واحد مسکونی، محیطی-واحد همسایگی و عوامل شخصی تقسیم می شوند و هر کدام دارای مؤلفه ها و گویه هایی هستند. میزان تأثیر این شاخصه ها در رضایت کودکان به ترتیب 06/9، 50/6، 45/6، 00/4 است. در انتها چند راهکار کاربردی در راستای تقویت رضایتمندی سکونتی ارائه گردید.