سید مجتبی ملکی

قرآن کریم، آخرین کتاب آسمانی، معجزه جاویدان پیامبر اکرم6 و برنامه جامع و کامل هدایت انسان است. بهره مندی صحیح از این نسخه شفابخش و صعود به قله های رفیع انسانیت توحیدی در صورتی ممکن خواهد بود که رجوع به قرآن از مسیر اهل بیت: صورت پذیرد، زیرا ایشان مخاطبان اصلی ترجمان واقعی و وارثان حقیقی قرآنند. از آنجا که برخی آیات قرآن ظرفیت برداشت معانی و پیام های متفاوت و گاه متضادی را دارند، برای شناخت مقصود واقعی خداوند و پی بردن به زوایای پنهان معانی ژرف آیات وحی، معیار و شاخصی مصون از خطا و اشتباه مورد نیاز است. در زمان حیات رسول خدا6، این مهم بر عهده ی ایشان بود. بر اساس آیات قرآن کریم و سخنان رسول خدا6، بعد از رحلت آن حضرت، اهل بیت: برگزیدگان خداوند برای امامت امت و پاسداری از این میراث گران سنگ و ادامه دادن مسیر نورانی نبوت به منظور هدایت انسان ها به سرمنزل حیات طیبه هستند و این رسالت مهم را بر عهده دارند. آیات فراوانی بر اصل انحصار نیل به بیکران معارف حیات بخش و انسان ساز قرآن به مسیر اهل بیت 6 و تصریح بر شخص امام دلالت می کند. یکی از این آیات، آیه 32 سوره فاطر است. این نوشتار برآن است تا با روش تحقیق کتابخانه ای و بهره مندی از منابع روایی و تفسیری، به بیان چگونگی این مهم بپردازد.