ابراهیم میرشاه جعفری

هدف پژوهش حاضر بررسی برنامه درسی شیمی دوره متوسطه دوم ایران با رویکرد راهبردی بود. نوع پژوهش کاربردی و روش تحقیق، ترکیبی از نوع اکتشافی بوده است. جامعه پژوهش را در بخش کیفی، متخصصان برنامه درسی و اساتید آموزش شیمی ایران و در بخش کمی ، دبیران شیمی استان اصفهان تشکیل می دادند. برای نمونه گیری در بخش کیفی از نمونه گیری هدفمند استفاده شده و مصاحبه ها تا رسیدن به اشباع نظری(12 نفر) ادامه یافته است. دربخش کمی، حجم نمونه مطابق جدول کرجسی و مورگان و فرمول کوکران 200 نفر تعیین شده است. ابزارگردآوری داده ها، در بخش کیفی سؤالات نیمه ساختاریافته و در بخش کمی پرسشنامه محقق ساخته بود. پایایی پرسشنامه بر اساس ضریب آلفای کرونباخ 0/89 برآورد شده است. تحلیل یافته های کیفی نشان داد که متخصصان برای سواد شیمی جنبه های گوناگون (دانش، نگرش، مهارت و زمینه های شغلی) قائل اند و از نظر آنان در برنامه درسی شیمی باید به تفسیر علمی پدیده ها و پرورش مهارتها در زمینه های شغلی توجه بیشتری شود. بر اساس یافته های کمی بالاترین میانگین پاسخها (3/32) مربوط به حیطه اهداف و پایین ترین مقدار(2/83) مربوط به حیطه محتوا بود. میزان تحقق برنامه درسی شیمی دوره متوسطه دوم در حیطه اهداف، بیشتر از سطح متوسط است و در پاره ای از گویه ها در حد زیاد مورد توجه دبیران بوده است. در نهایت اینکه سازماندهی محتوا و روشهای تدریس و ارزشیابی در برنامه درسی شیمی دوره متوسطه دوم باید وضعیتی مناسب تر پیدا کنند.

هدف: هدف پژوهش، «واکاوی و اولویت بندی عوامل مؤثر بر دین پذیری دانشجویان» است. روش: روش تحقیق، توصیفی از نوع پیمایشی و جامعه آماری، دانشجویان دانشگاه اصفهان(در مقاطع کارشناسی، کارشناسی ارشد، دکترا) بود که با نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شده اند. پرسشنامه محقق ساخته مورد استفاده دارای 45 سؤال است که روایی آن از طریق روایی محتوا صورت گرفت و پایایی آن از طریق آزمون آلفای کرونباخ 89/0 تعیین شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از آمار استنباطی با نرم افزار SPSS  انجام شد. یافته ها: شش عامل رسانه، دولتمردان، مبلّغان مذهبی، نهادهای مذهبی، خانواده و آموزش در دین پذیری دانشجویان مؤثر بوده اند. همچنین در بین دختران و پسران، در بین عوامل مؤثر بر دین پذیری تفاوت معناداری وجود ندارد و در بین مقاطع تحصیلی در عوامل رسانه، مبلّغان مذهبی، خانواده و آموزش تفاوت معناداری وجود ندارد؛ ولی در عامل دولتمردان و نهادهای مذهبی در بین دانشجویان کارشناسی ارشد و کارشناسی تفاوت معناداری وجود دارد. نتایج پژوهش نشان داد که از نظر دانشجویان، عوامل دولتمردان، مبلّغان مذهبی، رسانه، خانواده، آموزش و نهادهای مذهبی، به ترتیب بیشترین تأثیر را در دین پذیری دانشجویان دارند. نتیجه گیری: مقاله در زمینه واکاوی عوامل مؤثر بر دین پذیری دانشجویان، عوامل مختلفی را شناسایی کرده که عوامل دولتمردان، مبلّغان مذهبی، رسانه، خانواده، آموزش و نهادهای مذهبی به ترتیب بیشترین تأثیر را در دین پذیری دانشجویان دارند که نیازمند توجه بیشتر این عوامل در دین پذیری دانشجویان و نوجوانان است و باید برنامه ها و تلاش بیشتری را در این زمینه به کار ببندند تا نوجوانانی معتقد و متدیّن تربیت کنند که بتوانند باعث ترقی و پیشرفت جامعه شوند.