صادق مطهر

این مقاله به بررسی نقش کارآفرینی در آموزش مهندسی انرژی پرداخته است و بر اهمیت گنجاندن مهارت های کارآفرینی در برنامه درسی تأکید می کند. با توجه به چالش های جهانی مرتبط با انرژی پایدار، کارآفرینی به عنوان عاملی کلیدی در توسعه فناوری های نوآورانه در بخش انرژی شناخته می شود. این مقاله به موانع و چالش های ادغام کارآفرینی در برنامه های آموزشی مهندسی انرژی می پردازد و نیاز به اصلاحات در برنامه درسی، تقویت همکاری با صنعت و استفاده از منابع مناسب برای ترویج کارآفرینی را برجسته می کند. همچنین، مقاله بر اهمیت تعادل بین محتوای فنی و کارآفرینی در دوره های مهندسی انرژی و لزوم فراهم آوردن انگیزه ها و فرصت های مناسب برای مشارکت دانشجویان در فعالیت های کارآفرینانه تأکید دارد. تقاضای اجتماعی برای راه حل های انرژی پایدار و چالش های جهانی، نیاز به توسعه مهارت های کارآفرینی در دانشجویان مهندسی انرژی را تقویت می کند. این توسعه به عنوان یک راهبرد حیاتی برای پیشبرد رشد اقتصادی و تقویت نوآوری در صنعت انرژی مطرح می شود. در نتیجه، این مقاله استدلال می کند که ادغام کارآفرینی در آموزش مهندسی انرژی برای آماده سازی دانشجویان جهت مشارکت مؤثر در تحول بخش انرژی و پاسخگویی به نیاز به راه حل های پایدار و نوآورانه انرژی ضروری است. 

توجه به انرژیهای تجدیدپذیر به عنوان جایگزین انرژیهای فسیلی، باعث توسعه علمی و فنی کشورهای مختلف در این زمینه شده است. دانش انرژیهای تجدیدپذیر شامل مجموعه ای از علوم و فنون مهندسی است که ماهیت میان رشته ای آن را آشکار می کند. با توجه به گستردگی منابع تجدیدپذیر مانند انرژیهای خورشیدی، باد، زیست توده و زمین گرمایی در ایران، گسترش آموزش و پژوهش به همراه صنعت و فناوری در این زمینه امری اجتناب ناپذیر است. در این مقاله، ابتدا ضرورت آموزش انرژیهای تجدید پذیر به عنوان یک رشته میان رشته ای و با توجه اهداف سند جامع علمی کشور، یعنی تربیت نیروی انسانی توانا در تولید علم و فناوری، مورد بحث قرار می گیرد. سپس، مروری بر تجارب و برنامه های آموزش انرژیهای تجدید پذیر در چند کشور جهان و مقایسه ای با برنامه های در حال اجرا در دانشگاههای ایران صورت می گیرد. در پایان، راهکارها و پیشنهاداتی در زمینه آموزش انرژیهای تجدید پذیر که توسعه پایدار را در پی داشته باشد، ارائه می شود.