مهناز الهی زاده

در ارائه رویکردها و مدلها برای آموزش مهندسی علاوه بر دانش فنی (علم مهندسی) بر آموزش مهارتها و نگرشها (عمل مهندسی) نیز تأکید ویژه ای شده است. ازاین رو تعیین روشهای آموزشی تأثیرگذار و موضوعات آموزشی علاوه بر دانش فنی مهندسان، مبنای بسیاری از مطالعات در قرن حاضر است. امروزه به دلیل خسارات جبران ناپذیر به محیط زیست، آموزش به مهندسان برای ارتقاء دانش زیست محیطی و حس مسئولیت در قبال جلوگیری و یا کاهش روند تخریب محیط زیست، لازم است. مطالعات گذشته اثربخشی دانش بر حس مسئولیت پذیری افراد را نشان داده است، ولی کمتر به تأثیر شیوه آموزش مسائل محیط زیستی بر عملکرد مهندسان توجه شده است. این تحقیق به بررسی تأثیر آموزش زیست محیطی بر میزان دانش و رعایت مسائل زیست محیطی دانشجویان عمران می پردازد و همچنین مقایسه ای بین میزان تأثیر روشهای آموزش بر عملکرد دانشجویان. جامعه آماری را 80 نفر از دانشجویان عمران تشکیل می دهند که به طور تصادفی در دو گروه قرار گرفته اند و دو روش متفاوت (گذراندن درس محیط زیست و آموزش مسائل محیط زیستی به موازات دروس فنی) به آنها آموزش داده شد. برای گردآوری اطلاعات از یک پرسش نامه خودساخته با ضریب پایایی 792/0 استفاده شد. داده های گردآوری شده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل آماری مقایسه زوجها و درخت تصمیم تجزیه وتحلیل شده است. نتایج حاکی از آن است که آموزش تأثیر معنا داری بر میزان دانش و رعایت مسائل زیست محیطی در کار دانشجویان داشته است ولی بین روشهای آموزشی و بین دانشجویان زن و مرد تفاوت معنا داری دیده نشده است. درخت تصمیم نشان می دهد با افزایش دانش دانشجویان رعایت مسائل زیست محیطی آنها در کار نیز بیشتر خواهد شد.