علی میرزایی کهن

این مقاله با هدف تبیین رابطه ابعاد روانشناختی توانمندسازی و فرهنگ ایمنی تلاش مینماید تا به این سوال اصلی پاسخ دهد، که چه رابطهای بین ابعاد روانشناختی توانمندسازی کارکنان و ارتقاء فرهنگ ایمنی در سازمان پلیس وجود دارد؟ تحقیق حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت مطالعه همبستگی است. بر اساس نوع داده کیفی-کمی میباشد. ابتدا به روش کیفی و با انجام مصاحبه با نخبگان به تعداد 20 نفر که به روش قضاوتی انتخاب گردیدند، دادهها درمورد متغیرهای تحقیق جمعآوری گردید. در روش کمی جامعه آماری مطالعه حاضر را تعداد 125 نفر از مدیران و روسای ادرات ستاد انتظامی ناجا تشکیل میدهند که بر اساس روش نمونهگیری تصادفی ساده با استفاده از فرمول تعیین حجم نمونه کوکران، تعداد 95 نفر انتخاب و مورد پرسش قرار گرفتند. ابزار گردآوری دادهها یک پرسشنامه محقق ساخته 28سؤالی بود. روایی ابزار به وسیله روایی صوری تأیید و پایایی آن بهوسیله آلفای کرونباخ محاسبه که مقدار آن 83/. بدست آمد. یافتهها نشان داد بر اساس نتایج آزمون، ضریب رگرسیونی استاندارد شده برای متغیر توانمندسازی (759/0) در سطح خطای کوچکتر از 5 درصد معنادار میباشد. بنابراین میتوان گفت که متغیرهای ابعاد روانشناختی توانمندسازی بر فرهنگ ایمنی مؤثر میباشد. نتایج تحقیق حاکی از آن است که ابعاد روانشناختی توانمندسازی کارکنان پلیس در فرهنگ ایمنی تأثیرگذار بوده و با افزایش سطح توانمندی روانشناختی کارکنان، میتوان بهبود و ارتقاء سطح فرهنگ ایمنی را در سراسر سازمان پلیس پیشبینی نمود. همچنین بیشتر آسیب ها و خسارتهای مادی و معنوی ناشی از انجام وظایف سازمانی بر اثر ضعف مولفهها و شاخصهای روانشناختی در بستر ضعف فرهنگ ایمنی اتفاق میافتد و با شناسایی و تقویت عواملی چون مولفههای روانشناختی توانمندسازی کارکنان، میتوان وضعیت و سطح فرهنگ ایمنی را توسعه و بهبود بخشید.

هدف این مقاله تعیین میزان اثربخشی اجرای دوره های همتاپروری ناجا است. پژوهش به روش توصیفی پیمایشی و از نظر هدف کاربردی است. جامعه آماری شامل تمام افراد شرکت کننده در دوره یازدهم همتاپروری ناجا است. حجم نمونه 142 نفر از فراگیران و فرماندهان مستقیم آنان به روش تمام شمار است .ابزار گردآوری اطلاعات سه پرسشنامه محقق ساخته سنجش رضایت، سنجش یادگیری از نگاه خود فراگیران و سنجش اثربخشی رفتار از نگاه فرماندهان است. روایی پرسشنامه ها از طریق روایی محتوایی و با استفاده از نظر صاحبنظران و خبرگان ناجا به تأیید رسید و پایایی آنها با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ عدد 92/0 به دست آمد. برای تجزیه و تحلیل  دادهها از آزمون کلوموگروف-اسمیرنوف، آزمون های تی زوجی و تی تک نمونه ای استفاده شده است. مطابق یافتههای پژوهش، میزان رضایتمندی فراگیران از آموزش ها، یادگیری و تأثیرگذاری آموزشهای فراگیران بعد از دوره نسبت به قبل از دوره به طور چشمگیری افزایش یافته است .مطابق نتایج، بیشترین تغییرات بعد از اجرای دوره نسبت به قبل از اجرای دوره به ترتیب به عوامل وظایف تربیتی و آموزشی فرماندهان و مدیران، عملیات روانی، اقدامات اجرایی فرمانده و مدیر در شرایط خاص، نقش فرماندهان و مدیران در امور انضباطی، ارتباط و تعامل مؤثر مربوط بود و از نظر رده و مسئول مافوق ،بیشترین تغییرات بعد از اجرای دوره نسبت به قبل از اجرای دوره به ترتیب به عوامل خلاقیت و نوآوری ،و کمترین تغییرات به عامل ارتباط و تعامل مؤثر مربوط بوده است.